1.Εισαγωγικά
Παρά τις επιμέρους διατάξεις, με τις οποίες επιχειρεί η κυβέρνηση, να εμφανίσει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, ως «παράδεισο» για τους εργαζομένους, ο πυρήνας του, παραμένει βαθιά αντιδραστικός.
Η κυβέρνηση των κ.Μητσοτάκη-Γεωργιάδη, με πρόσχημα την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής κοινοτικής οδηγίας (ΕΕ)2019/1152, προωθεί την ακραία ευελιξία και επισφάλεια, στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων. Ενώ ο σκοπός της οδηγίας είναι να υπάρχουν διαφανείς και προβλέψιμοι όροι στην αγορά εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το νομοσχέδιο εξυπηρετεί διαφορετικούς σκοπούς.
Η κυβέρνηση ουσιαστικά λειτουργώντας ως «πλασιέ» συγκεκριμένων συμφερόντων της βαριάς βιομηχανίας, των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο χώρο του πολιτισμού, των κατασκευαστικών εταιριών, των μεταφορών και των υπηρεσιών εστίασης (catering) συνεχίζει στο γνωστό νεοφιλελεύθερο δρόμο, που άνοιξε πριν από 2 χρόνια, με τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, την μείωση των προστίμων για την εργοδοτική αυθαιρεσία, τη διάλυση του ΣΕΠΕ, την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των ΣΣΕ κλπ.
Την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη συζητά για μείωση του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών (βλ. και 35ωρο) και για περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό-προστασία στην εργασία(προστασία μητρότητας, διαφάνεια, ενίσχυση των ΣΣΕ), ως μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, η ελληνική κυβέρνηση δίνει «γη και ύδωρ» στις μεγάλες επιχειρήσεις, μετατρέποντας την ζωή των εργαζομένων σε «λάστιχο».
Η προσπάθεια προετοιμασίας της κοινής γνώμης ότι το Υπουργείο Εργασίας προωθεί με δική του πρωτοβουλία νομοθεσία «προστατευτική» για τους εργαζόμενους, ως προς το δικαίωμά τους να γνωρίζουν τους όρους εργασίας τους, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για διατάξεις Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2019/1152), για την οποία έχει αρχίσει από τον Νοέμβρη του 2022 διαδικασία επιβολής κυρώσεων από τα ευρωπαϊκά όργανα, λόγω καθυστέρησης στην ενσωμάτωσή της στην εθνική νομοθεσία.
2.Ανάλυση-τεκμηρίωση νομοσχεδίου κατά άρθρο:
Άρθρα 1-3
Προβλέπεται ο σκοπός, το αντικείμενο και το πεδίο εφαρμογής του νομοσχεδίου. Με γενικόλογες αναφορές η κυβέρνηση επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την ευρωπαϊκή οδηγία ως το πρόσχημα για να προωθήσει βαθιά αντεργατικές ρυθμίσεις που αλλάζουν δραματικά επί τα χείρω την ζωή των εργαζομένων, παρά το γεγονός ότι η οδηγία προβλέπει την απαγόρευση υποβάθμισης του επιπέδου προστασίας των εργαζομένων σε σχέση με την εθνική νομοθεσία.
Εφεξής το νομοσχέδιο καταλαμβάνει όλους μισθωτούς της χώρας, πλην των εργαζομένων στο Δημόσιο, τους οικιακούς μισθωτούς και του ναυτικούς, αλιείς κλπ.
Άρθρο 4
Οροθετείται μόνο κατ’ επίφαση η περίοδο της μαθητείας (δοκιμαστική περίοδος – δόκιμος εργαζόμενος) σε 6 μήνες, χωρίς όμως να αλλάζει την ελάχιστη υποχρέωση των 12 μηνών προϋπηρεσίας ως προϋπόθεση για θεμελίωση δικαιώματος σε αποζημίωση απόλυσης. Όποιος απολύεται πριν τους 12 μήνες (όπως και σήμερα) δεν έχει θεμελιωμένο δικαίωμα σε αποζημίωση απόλυσης(βλ. σε συνδυασμό με το άρθρο 19).Στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης σε περίπτωση μη πρόσληψης μετά από την δοκιμαστική περίοδο, πρέπει να υπάρχει αιτιολόγηση για την μη πρόσληψη (υπό το φως ορισμένων προϋποθέσεων – κριτηρίων – αιτιολόγησης).Η δε δοκιμαστική περίοδο ακόμα και των 6 μηνών, είναι αρκετά μεγάλης χρονικής διάρκειας, με υπαρκτό τον κίνδυνο ανακύκλωσης εργαζομένων με εικονικές δοκιμαστικές περιόδους. Σημειωτέο ότι προ των μνημονίων, η δοκιμαστική περίοδος για τον εργαζόμενο, ήταν μόλις 2 μήνες.
Άρθρο 5 και 6
Πρόκειται για θετική ρύθμιση σε εφαρμογή της Οδηγίας. Εξοπλίζεται κάθε εργαζόμενος με έγγραφη σύμβαση ή έστω με λεπτομερή έγγραφη ενημέρωση των βασικών όρων εργασίας του, εντός 1 εβδομάδας από την πρόσληψη, αντί του 2μήνου που ίσχυε μέχρι σήμερα. Αυξάνονται και συμπληρώνονται οι βασικοί όροι της σύμβασης που πρέπει να δίδονται στον εργαζόμενο εντός 1 εβδομάδας από την πρόσληψη. Για άλλους όρους της σύμβασης η ενημέρωση παρέχεται 1 μήνα μετά την πρόσληψη (εργασία σε ΕΠΑ, προσδιορισμός δοκιμαστικής περιόδου, πρόβλεψη για κατάρτιση κλπ.).Τέλος, αντίθετα προς ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα, πρέπει να αναφέρονται και ο φορέας κοινωνικής ασφάλισης και κάθε σχετιζόμενη με την κοινωνική ασφάλιση παροχή του εργοδότη (π.χ. συνταξιοδοτικό πρόγραμμα), ώστε να διασφαλιστούν και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Άρθρο 7 και 8
Καλύπτονται πλέον και οι εργαζόμενοι που εργάζονται προσωρινά στην αλλοδαπή, με αυστηρότερο πλαίσιο ενημέρωσης, για τους ουσιώδεις όρους εργασίας τους στην αλλοδαπή.
Άρθρο 9
Υπαρκτός ο κίνδυνος να καταστρατηγηθούν τα χρονικά όρια εργασίας, μέσω της εισαγωγής της δυνατότητας παράλληλης απασχόλησης σε έτερο εργοδότη, που μπορεί να οδηγήσει σε 13ώρη εργασία μέσα στο 24ωρο, με ό,τι αυτό σημαίνει για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία(εργατικά ατυχήματα) σε μια χώρα, που οι ελεγκτικοί θεσμοί βρίσκονται- σκόπιμα – σε «αδρανή» λειτουργία.
«Και γιατί είναι κακό να επιτρέπεται σε έναν εργαζόμενο που δουλεύει πλήρες 8ώρο, να απασχοληθεί άλλες 4-5 ώρες, μέσα σε ένα 24ωρο σε έτερο εργοδότη δουλεύοντας συνολικά έως και 13 ώρες, αν θέλει να αυξήσει τα εισοδήματά του;»..
Έστω εργαζόμενη μητέρα (ή εργαζόμενος πατέρας), που κατοικεί στο Περιστέρι, εργάζεται στο κέντρο των Αθηνών ως υπάλληλος γραφείου, καθημερινά με ωράριο 09.00-17.00.
Το νέο νομοσχέδιο θα της/του δώσει τη δυνατότητα να εργαστεί και σε εστιατόριο στο Χαλάνδρι ως υπάλληλος service, με σύμβαση μερικής απασχόλησης καθημερινά 18.00-22.00.
Η εργαζόμενη θα εργαστεί συνολικά στο 24ωρο, ακριβώς 12 ώρες. Για να μεταβεί από τον τόπο κατοικίας της στην πρώτη εργασία, από την πρώτη εργασία στην δεύτερη και να επιστρέψει στην οικία της θα χρειαστούν από 1-2 ώρες ημερησίως.
Αν η εργαζόμενη μητέρα του παραδείγματός κοιμηθεί 8 ώρες, τότε από το 24ωρο θα της μείνουν 2 ώρες(!) για προσωπική καθαριότητα(για να κάνει ένα μπάνιο), για την φροντίδα του παιδιού και της οικογένειας, για αγορά προμηθειών, για να πάει το παιδί σε κάποια δραστηριότητα, για να δει κάποιο φιλικό ή συγγενικό πρόσωπο, για να ενημερωθεί για τις τρέχουσες εξελίξεις κλπ.
Αντί να συζητάμε πως ένας εργαζόμενος θα ζει αξιοπρεπώς με ικανοποιητικό μισθό, δουλεύοντας 8ώρο (ή και λιγότερες ώρες όπως συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη), μέσω αύξησης των μισθών με αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, η κυβέρνηση προωθεί την έως και 13ωρη εργασία! Θυμίζουμε ότι πριν από 2 χρόνια τέτοια εποχή ο κ.Χατζηδάκης μας μιλούσε για 4ήμερη εργασία και τώρα η κυβέρνηση φέρνει με άλλη διάταξη το 6ήμερο και τις «συμβάσεις μηδενικών ωρών/συμβάσεις κατά παραγγελία» με τις οποίες ο εργαζόμενος θα πρέπει να είναι αν πάσα στιγμή διαθέσιμος για εργασία ελάχιστων ωρών(και αμοιβών) όποτε τον καλέσει ο εργοδότης.
Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ καθώς οι διατάξεις του παρόντος, έρχονται σε αντίθεση και με την υφιστάμενη νομοθεσία. Έστω εργαζόμενος που απασχολείται σε έναν εργοδότη Δευτέρα έως Παρασκευή 9:00 έως 17:00 και παράλληλα σε δεύτερο εργοδότη 18:00 έως 22:00, για να τηρείται η 11ωρη ανάπαυση από τις 22:00 έως τις 9:00 της επόμενης ημέρας και να υπάρχει εύλογο διάστημα μετακίνησης από τον έναν εργοδότη στον δεύτερο. Συνεπώς ο συνολικός ημερήσιος χρόνος απασχόλησης στους δυο εργοδότες είναι 12 ώρες (8+40) και ο συνολικός εβδομαδιαίος χρόνος απασχόλησης 60 ώρες (12*5). Αν ο εργαζόμενος απασχοληθεί στους δυο εργοδότες με τα παραπάνω ωράρια για διάστημα 4 διαδοχικών μηνών, υπάρχει παράβαση του άρθρου 167 που ορίζει ότι ο χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας των εργαζομένων, δεν μπορεί να υπερβαίνει ανά περίοδο το πολύ τεσσάρων (4) μηνών τις σαράντα οκτώ (48) ώρες κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών. Η απασχόληση σε έτερο εργοδότη απαιτεί πρόσθετες δικλείδες ασφαλείας και εγγυήσεις για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία και για την ασφάλεια των πολιτών, ειδικά όταν πρόκειται για επικίνδυνα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, με έλεγχο από διοικητική αρχή ή άλλο όργανο.
Άρθρο 10
Με τις συμβάσεις κατά παραγγελία, ο εργαζόμενος καλείται 24 ώρες πριν να δουλέψει μόνο όταν έχει ανάγκη η επιχείρηση (και συμφωνεί και ο ίδιος) και πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάστηκε. Προβλέπεται όμως και η δυνατότητα προειδοποίησης σε μικρότερο χρόνο. Εισάγεται προστατευτική ρήτρα με ειδική παράγραφο που αναφέρει πως οι συμβάσεις αυτές πρέπει να περιλαμβάνουν έναν ελάχιστο αριθμό αμειβόμενων ωρών εργασίας, αλλιώς η σύμβαση είναι άκυρη, χωρίς όμως να προσδιορίζεται ο αριθμός αυτός που αποτελεί «συμφωνία» των μερών, δηλαδή απόφασης του εργοδότη. Στις συμβάσεις αυτές δεν ισχύει όσα ορίζει η εργατική νομοθεσία για αμοιβές από υπερωρίες, νυκτερινά, υπερεργασία, Σαββατοκύριακα κλπ. Η ζωή των εργαζομένων γίνεται «λάστιχο» και εισέρχονται σε μια σύγχρονη εργασιακή «ομηρία».
Η εργασία πρέπει να παρέχεται εντός προκαθορισμένων ωρών και ημερών αναφοράς, τις οποίες ο εργοδότης υποχρεωτικά θα πρέπει εξ υπαρχής να έχει γνωστοποιήσει στον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος πρέπει να έχει ειδοποιηθεί από τον εργοδότη για την ανάθεση της εργασίας εγγράφως ή με γραπτό μήνυμα μέσω κινητού τηλεφώνου (sms) ή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή με άλλο πρόσφορο τρόπο, σε εύλογο χρόνο που δεν μπορεί να είναι μικρότερος των είκοσι τεσσάρων (24) ωρών πριν από την ανάληψη της εργασίας, πλην περιπτώσεων που δικαιολογούν αντικειμενικά μικρότερο χρόνο προειδοποίησης, τον οποίο ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο. Οι συμβάσεις παραγγελία δεσμεύουν υπέρμετρα τον εργαζόμενο και παρέχουν πλήρη ευελιξία στις επιχειρήσεις. Στόχος της ρύθμισης που εξυπηρετεί τις εταιρίες στον τουρισμό-επισιτισμό αλλά και αλλού, είναι η δημιουργία δεξαμενής προσωπικού το οποίο θα δεσμεύεται προκαταβολικά και θα προσαρμόζεται στις ανάγκες της επιχείρησης. Αν ο εργαζόμενος αδικαιολόγητα αρνηθεί να προσέλθει στην εργασία του θα είναι υπόλογος για την από μέρους του παραβίαση της συμβάσεως.
Άρθρο 11
Δίνεται η δυνατότητα στον εργαζόμενο μετά την δοκιμαστική περίοδο των 6 μηνών να ζητήσει κανονική σύμβαση εργασίας. Ο εργοδότης υποχρεούται να απαντήσει αιτιολογημένα μέσα σε 1 μήνα (βλ. και άρθρο 4).
Άρθρο 12
Διευκρινίζεται ότι η κατάρτιση πλέον παρέχεται δωρεάν όταν την απαιτεί ο νόμος.
Άρθρο 13
Προβλέπεται η δυνατότητα θέσπισης ευνοϊκότερων όρων μέσω ΣΣΕ.
Άρθρο 14, 15, 16
Δίνεται η δυνατότητα καταγγελίας στην Επιθεώρηση Εργασίας σε περίπτωση που ο εργοδότης δεν χορηγήσει συγκεκριμένα έγγραφα προς τον εργαζόμενο. Η αρχή έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει διοικητικές κυρώσεις ή ο εργαζόμενος μπορεί να προσφύγει στα αρμόδια δικαστήρια. Απαγορεύεται η δυσμενής διάκριση εις βάρος εργαζόμενου, που διεκδίκησε τα ανωτέρω δικαιώματά του.
Άρθρο 17
Προβλέπεται ακυρότητα της καταγγελίας απόλυσης (εκδικητική απόλυση) αν διαπιστωθεί ότι αυτή προκλήθηκε λόγω άσκησης από τον εργαζόμενο των νόμιμων δικαιωμάτων του, που απορρέουν από την Οδηγία. Η διευθέτηση του ωραρίου θα γίνεται πλέον με ατομική σύμβαση εργαζόμενου – εργοδότη χωρίς να απαιτείται προηγούμενο «αίτημα» του εργαζόμενου όπως όριζε ο νόμος 4808/2021. Απαλείφεται η σχετική ρύθμιση του νόμου και πλέον ζητούμενο είναι η «συναίνεση» του εργαζόμενου και όχι το «αίτημα». Αυτό σημαίνει ότι η διευθέτηση θα γίνεται ουσιαστικά με απόφαση μόνο του εργοδότη, που θα επιβάλλει τις ελαστικές μορφές απασχόλησης που ορίζει ο νόμος.
Άρθρο 18
Προβλέπονται κυρώσεις για παραβίαση των προβλέψεων της Οδηγίας.
Άρθρο 19
Βλέπε και άρθρο 4 για αποζημίωση απόλυσης.
Άρθρο 20
Δημιουργία ψηφιακής πλατφόρμας με τίτλο REBRAIN GREECE. Οι νέοι και οι επιστήμονες που έφυγαν στο εξωτερικό δεν μετανάστευσαν λόγω έλλειψης δεξιοτήτων ή διασύνδεσης με την αγορά εργασίας, αλλά λόγω των άθλιων συνθηκών εργασίας(χαμηλοί μισθοί) που επικρατούν στη χώρα μας από τις πολιτικές που στηρίζει και προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ.
Άρθρο 21
Προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση της ατομικής σύμβασης εργασίας στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, η δυνατότητα ηλεκτρονικής υπογραφής της ατομικής σύμβασης εργασίας, η ύπαρξη Προτύπου Ατομικής Σύμβασης και βασικών όρων εργασίας στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ (περιλαμβάνει και τις τροποποιήσεις της σύμβασης εργασίας).
Άρθρο 22
Παρέχεται κίνητρο στις επιχειρήσεις που εφαρμόζουν την ψηφιακή κάρτα εργασίας, να δύνανται να μην προδηλώνουν τις αλλαγές του ωραρίου εργασίας ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας καθώς και την υπερωριακή απασχόληση στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ II. Πέρα από την ψηφιακή κάρτα που είναι θετικό μέτρο, η απουσία φυσικών ελέγχων και η διάλυση του πρώην ΣΕΠΕ(έλλειψη προσωπικού-υλικοτεχνικών μέσων κλπ.) καθιστούν τις προβλέψεις αυτές κενές περιεχομένου, αφού το σήμα της επιδοκιμασίας στην εργοδοτική αυθαιρεσία, έχει δοθεί πολλές φορές από την παρούσα κυβέρνηση.
Άρθρο 23
Η αναγγελία οικειοθελούς αποχώρησης του εργαζομένου συνοδεύεται υποχρεωτικά από ηλεκτρονικά σαρωμένο έντυπο υπογεγραμμένο ιδιοχείρως από τον εργοδότη και τον εργαζόμενο ή από έγγραφο που φέρει ηλεκτρονική υπογραφή τους ή έγγραφο ψηφιακά βεβαιωμένο και από τους δύο μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr ).Προβλέπεται πλέον ότι η αδικαιολόγητη (αυθαίρετη) αποχή του εργαζομένου από την εργασία, για διάστημα μεγαλύτερο των πέντε (5) συναπτών εργάσιμων ημερών μπορεί να θεωρηθεί ως καταγγελία συμβάσεως εκ μέρους του εργαζόμενου, αν ακολουθήσει όχληση του εργοδότη και εν συνεχεία από αυτήν παρέλθει και επιπλέον χρονικό διάστημα πέντε (5) συναπτών εργασίμων ημερών(συνολικά 10 ημέρες). Η όχληση αναρτάται στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, και άρα ο εργαζόμενος μπορεί να τη δει και μέσω του MyErgani app και ταυτόχρονα πρέπει να αποδεικνύεται με κάθε πρόσφορο γραπτό τρόπο. Οι περιπτώσεις εικονικών παραιτήσεων μπορούν να διασφαλιστούν μόνο μέσα από την στελέχωση του ΣΕΠΕ και την ταχεία απονομή της δικαιοσύνης στις εργατικές διαφορές.
Άρθρο 24
Επεκτείνεται το έργο της Επιθεώρησης Εργασίας και στις εγκυκλίους που εκδίδουν τα αρμόδια όργανα, ώστε αυτή να μπορεί να επιτελέσει το ελεγκτικό της έργο.
Άρθρο 25 και 26
Καθίσταται πλέον επιτρεπτή η απασχόληση κατά την 6η ημέρα της εβδομάδας σε επιχειρήσεις συνεχούς και μη συνεχούς λειτουργίας, με την υποχρεωτική προδήλωση της στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, με την δήλωση και απόδειξη ενώπιον της Επιθεώρησης Εργασίας του αιφνίδιου και εξαιρετικού φόρτου εργασίας για τις επιχειρήσεις μη συνεχούς λειτουργίας, με την μη δυνατότητα υπέρβασης των 8 ωρών ημερησίως, με απαγόρευση υπερεργασίας και υπερωρίας, με ημερομίσθιο για την 6η ημέρα απασχόλησης προσαυξημένο κατά 40%. Στχός της ρύθμισης είναι να ευνοηθεί η βαριά βιομηχανία που αντιμετωπίζει πρόβλημα προσωπικά για να καλύψει τις βάρδιες το Σαββατοκύριακο, κάτι που θα μπορούσε όμως να επιλυθεί με αυξημένες προσλήψεις ή με λιγότερες ώρες εργασίας του προσωπικού.
Πλέον επεκτείνεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις το 6ημερο σε όλες τις επιχειρήσεις. Από την 4ήμερη εργασία φτάσαμε στο υποχρεωτικό 6ήμερο και με την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, σύντομα η κυβέρνηση θα οδηγήσει τους εργαζόμενους σε απασχόληση 7 ημέρες την εβδομάδα, ανατρέποντας οικογενειακό προγραμματισμό, κοινωνικές σχέσεις, καθημερινότητα. Τέτοια δυνατότητα για παράνομη όμως απασχόληση, υπήρχε και σήμερα με προσαυξημένο ημερομίσθιο κατά 30%. Η ρύθμιση ουσιαστικά καταργεί το 5ημερο. Η κυβέρνηση εξυπηρετεί μεγάλα συμφέροντα στο χώρο της βιομηχανίας κλπ. αδιαφορώντας για την ζωή των εργαζομένων «κανονικοποιώντας» μια μνημονιακή εξαίρεση που εισήχθη το 2010 εκτάκτως στην ελληνική νομοθεσία.
Άρθρο 27
Προβλέπεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, για εργαζόμενους σε εκπαιδευτικά κέντρα πιλότων και τεχνικών αεροσκαφών. Γίνεται ακόμα ένα βήμα προς την οριστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Άρθρο 28
Δίνεται πλέον η δυνατότητα να συμφωνείται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας εκτός από τη συλλογική σύμβαση και με ατομική σύμβαση, δηλαδή με απόφαση ουσιαστικά του εργοδότη που μπορεί να επιβάλλει την βούλησή του.
Άρθρο 29
Επεκτείνεται το δικαίωμα καταβολής του εποχικού επιδόματος και στους εργαζόμενους που παραχωρούνται μέσω εταιρειών προσωρινής απασχόλησης (ΕΠΑ) σε επιχειρήσεις του κλάδου του τουρισμού.
Άρθρο 30
Προβλέπεται ΚΥΑ για νέες ειδικότητες γιατρών που μπορούν να ασκούν τα καθήκοντα του ιατρού εργασίας.
Άρθρο 31
Τιμωρείται η συνδικαλιστική δράση και προβλέπεται βαρύ πρόστιμο και φυλάκιση για όποιον αποφασίσει να «εμποδίσει» να εργαστούν οι απεργοσπάστες, που παραβιάζουν την συλλογική απόφαση του συνδικάτου να προχωρήσει σε απεργία. Η διάταξη είναι περιττή αφού για την άσκηση σωματικής βίας υφίσταται ήδη διάταξη στην ποινική νομοθεσία, ενώ δεν υφίσταται η έννοια της ψυχολογικής βίας που είναι επικίνδυνη και αόριστη. Η κυβέρνηση της ΝΔ περιορίζει εκ νέου το δικαίωμα της συνδικαλιστικής ελευθερίας, με νέο χτύπημα κατά του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της απεργίας.
Άρθρο 32
Προβλέπονται διοικητικές κυρώσεις σε εργοδότες που δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις των αρχών, όταν λόγω φυσικών καταστροφών ή εκτάκτων καιρικών φαινομένων ζητείται και δεν πραγματοποιείται η απομάκρυνση πολιτών- εργαζομένων.
Άρθρα 33-34-35
Εξουσιοδοτικές διατάξεις – Καταργούμενες – έναρξη ισχύος.
(Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος)
Πηγή: www.re-union.gr
