Πλήθος ερωτηματικών προκύπτει μετά το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας 23.10.13 (το πλήρες δημοσίευμα ΕΔΩ), σύμφωνα με το οποίο ο ΓΓΔΕ κ. Θεοχάρης σε συνομιλία του στο διαδίκτυο, χαρακτηρίζει τις ελεγχόμενες υποθέσεις (οι οποίες βρίσκονται κοντά στην παραγραφή), ως υποθέσεις που δεν έχουν εισπρακτικό ενδιαφέρον.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά:
• Από πού προκύπτει το χαμηλό εισπρακτικό ενδιαφέρον των υποθέσεων που βρίσκονται κοντά σε παραγραφή; Οι μόνο δύο (από τις χιλιάδες!!!) υποθέσεις εμβασμάτων που σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα ελέγχθηκαν και απέφεραν 5 εκατ. ευρώ, ήταν… χαμηλού φορολογικού ενδιαφέροντος; Μήπως γι’ αυτό ελέγχθηκαν ΜΟΝΟ ΔΥΟ;
• Αφού, σύμφωνα με τον κ. Θεοχάρη δεν υπάρχει φορολογικό ενδιαφέρον, γιατί στρέφουν ένα μεγάλο τμήμα, του (ούτως ή άλλως υποστελεχωμένου), φορολογικού μηχανισμού σε αυτές τις υποθέσεις;
• Πως είναι δυνατόν να υπάρξει η απαιτούμενη απόδοση των ελεγκτικών μηχανισμών, όταν ο πολιτικός προϊστάμενός τους, χαρακτηρίζει ως ”χαμένες” τις υποθέσεις που ελέγχουν;
• Η άποψη αυτή του κ. Θεοχάρη αφορά και υποθέσεις (όπως και η λίστα ΛΑΝΚΑΡΤ) οι οποίες βρίσκονται σήμερα σε καθεστώς ελέγχου;
Όταν οι πολιτικοί προϊστάμενοι εκδίδουν φορολογικά πορίσματα, πριν τη διενέργεια των ελέγχων, δημιουργούνται ερωτηματικά. Τόσο για την επιλογή αντιμετώπισης των προβλημάτων λειτουργίας των φορολογικών υπηρεσιών, όσο και την επιλογή να ελεγχθούν πραγματικά οι μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής.
Στο τέλος βέβαια, όπως συνήθως συμβαίνει, οι ευθύνες θα καταλογιστούν στους ”ανίκανους” και ”αναποτελεσματικούς” εφοριακούς …..
Το μήνυμα του κ. Θεοχάρη προς τους ελεγχόμενους, πιθανούς φοροφυγάδες, είναι σαφές… Όπως και προς τη φορολογική Διοίκηση…
