Πιο συγκεκριμένα η ΠΑΣΚΕ από τις 38 έδρες στο Γενικό Συμβούλιο, έπεσε στις 22 και μετά και τη νέα διάσπασή της μετά το συνέδριο σε 15 και 7 έδρες. Η ΔΑΚΕ από τις 24 έδρες έπεσε στις 19, η Αυτόνομη Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία (Α.Α.Ρ.Σ.), που υποστηρίχτηκε από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πήρε 14 έδρες, από τις 8 που είχε, το ΠΑΜΕ 11 από τις 10 που είχε, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Συσπειρώσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) 8 από 4, η Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή (Μπαλασόπουλος) 8 έδρες και από μία έδρα πήραν το «Δίκτυο Εργαζομένων» που πρόσκειται στη ΔΗΜΑΡ , η «Ανεξάρτητη Ενωτική Κίνηση»(είναι παράταξη από το χώρο των δασκάλων που αποχώρησαν από ΠΑΣΚΕ) και η «Ταξική Πορεία» (ΚΚΕ/μλ).
Στη 17μελή Εκτελεστική Επιτροπή, που εκλέχτηκε από το Γενικό Συμβούλιο οι συσχετισμοί διαμορφώθηκαν ως εξής: ΠΑΣΚΕ(1) τρεις έδρες, ΔΑΚΕ(1) τρεις έδρες, Α.Α.Ρ.Σ. τρεις έδρες, το ΠΑΜΕ δύο έδρες, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Συσπειρώσεις δύο έδρες, Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή (Μπαλασόπουλος) δύο έδρες και από μία έδρα η ΠΑΣΚΕ(2) και η ΔΑΚΕ(2).
Η παράταξή μας Α.Α.Ρ.Σ., παίρνοντας υπόψη την αδυναμία συγκρότησης αντιπροσωπευτικού προεδρείου, με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων, πρότεινε απ’ την αρχή τη συγκρότηση αγωνιστικού προεδρείου, χωρίς αποκλεισμούς, που όμως θα έπαιρνε υπόψη τα αποτελέσματα του συνεδρίου και κυρίως την ανάγκη ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος σε αγωνιστική κατεύθυνση, πρόταση που δυστυχώς δεν στηρίχτηκε από τη Δ.Α.Σ. (ΠΑΜΕ) και τις Συσπειρώσεις. Η Α.Α.Ρ.Σ., έχοντας υπόψη τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, την ανάγκη να ανταποκριθούμε στα κρίσιμα και πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και κυρίως την ανάγκη να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της εργατικής-λαϊκής αντεπίθεσης και της νίκης απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου, πιστεύει πως απαιτείται από όλες τις δυνάμεις και κυρίως από τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Μετά το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί και μπροστά στον κίνδυνο, σε μια περίοδο που έχουν δρομολογηθεί χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, η ΑΔΕΔΥ να μην έχει προεδρείο, η Α.Α.Ρ.Σ. κάλεσε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και των Παρεμβάσεων να ανταποκριθούν στην ανάγκη και την απαίτηση των εργαζόμενων να εκλεγεί προεδρείο στην ΑΔΕΔΥ προκειμένου να οργανώσει αποτελεσματικούς αγώνες.
Στην ίδια κατεύθυνση απευθύνθηκε και στην παράταξη της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής, που δήλωσε ότι στηρίζει αυτή την προοπτική. Επαναφέραμε την πρότασή της για συγκρότηση προεδρείου με πρόεδρο από την Α.Α.Ρ.Σ., γραμματέα από τη Δ.Α.Σ. (ΠΑΜΕ) και σε περίπτωση εμμονής στην άρνηση της, από τις Συσπειρώσεις. Οι υπόλοιπες θέσεις στο προεδρείο πρέπει να συμπληρωθούν, χωρίς αποκλεισμούς από όσες δυνάμεις ψηφίσουν τη συγκρότηση του προεδρείου.
Η Α.Α.Ρ.Σ, τρεις μήνες μετά το συνέδριο και μπροστά στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και τη διάλυση του δημοσίου εκτιμά ότι οι δυνάμεις της Α.Α.Ρ.Σ., του ΠΑΜΕ και των Συσπειρώσεων και με τη συμμετοχή Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής, που διαθέτουν την απόλυτη πλειοψηφία στη Εκτελεστική Επιτροπή και το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, μπορούν να συγκροτήσουν προεδρείο, το οποίο μπορεί να δεσμευτεί για τα παρακάτω, όπως συγκεκριμένα τα προτείναμε στην Ε/Ε της ΑΔΕΔΥ:
1. Να οργανώσει άμεσα το καταστατικό-οργανωτικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ με στόχο την ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα ανεξάρτητα σχέσης εργασίας (μόνιμη, αορίστου ή ορισμένου χρόνου), καθώς και την παραμονή στα συνδικάτα, όλων όσοι βρίσκονται σε διαθεσιμότητα ή απολύονται και για όσο θα είναι άνεργοι.
2. Να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες, ακόμα και τις καταστατικές για την οργανωτική ενοποίηση ομοσπονδιών, καθώς και την αποκατάσταση της οργανωτικής διάσπασης του εργατικού κινήματος με την ενοποίηση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
3. Να κάνει τα πάντα, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές πάλης, για να σταματήσει τη διαδικασία των απολύσεων στο δημόσιο, με στόχο να μη γίνει καμιά απόλυση.
4. Να θέσει ως βασική προτεραιότητα την κατάργηση των μνημονίων, την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και των κυβερνήσεων που τις υπηρετούν, την επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων και όσων εργαζομένων απολύονται ή απολύθηκαν σε εφαρμογή όλων των μνημονιακών νόμων.
5. Να μην επιτρέψει να τεθεί σε πλειστηριασμό κανένα σπίτι εργαζόμενου στο δημόσιο, και να αγωνιστεί για να μην υπάρχει σπίτι χωρίς νερό, φως και φαγητό. Για το λόγο αυτό πέρα από τη συνδικαλιστική δράση, να οργανωθούν ομάδες παντού και να συνεργαστεί με αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, για να μπορέσει αυτά να τα υλοποιήσει στην πράξη.
6. Να αγωνιστεί για το σταμάτημα της πορείας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων υπηρεσιών, για την πρόσληψη εργαζόμενων στο δημόσιο, με σταθερή και μόνιμη εργασία και για την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
Θεωρούμε ότι είναι μεγάλες οι ευθύνες των παρατάξεων του ΠΑΜΕ και των Συσπειρώσεων που αρνούνται να συμμετέχουν σ’ ένα τέτοιο προεδρείο και γι’ αυτό το λόγο η υπόθεση πρέπει να συζητηθεί σ’ όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες που τους αναλογεί.
Εμείς δηλώνουμε ακόμα μια φορά ότι είμαστε διατεθειμένοι να εργαστούμε για τη συγκρότηση ενός τέτοιου προεδρείου, αναλαμβάνοντας οποιαδήποτε θέση συμφωνηθεί απ’ τις δυνάμεις που θα το συγκροτήσουν, ξεκαθαρίζουμε όμως ότι δεν θα διευκολύνουμε κάποιους να παίζουν το ρόλο του εισαγγελέα ή του τιμητή της καθαρότητας και της «συνέπειας».
Ιδού η Ρόδος λοιπόν ιδού και το πήδημα, για όσους θέλουν και εννοούν τον αναπροσανατολισμό του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος σε αγωνιστική-ταξική κατεύθυνση.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΙΣΗ
