Το κτίριο των πρώην καπναποθηκών “μυρίζει” αλλά πολύ περισσότερο και πολύ πιο… βαθιά, από όσο ειπώθηκε στη Βουλή.
Όποιος πληροφορήθηκε τις δηλώσεις στη Βουλή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών για το σκάνδαλο σχετικά με το κτίριο των πρώην Καπναποθηκών Κεράνη στο Ρέντη, δεν μπορεί παρά να συμφώνησε μαζί του. Γιατί, όντως, υπάρχει σκάνδαλο όταν το δημόσιο πληρώνει ενοίκιο 221.000 ευρώ μηνιαίως για ένα κτίριο που μένει… κλειστό!
Υπάρχουν όμως πολλά ερωτήματα που δεν τέθηκαν στη Βουλή και κατά συνέπεια απαντήσεις που δεν ακούστηκαν. Κατ’ αρχάς, γιατί η πολιτεία αποφάσισε να ενοικιάσει ένα κτίριο χωρίς να έχει διασφαλίσει ποιο υπουργείο θα μετεγκατασταθεί σε αυτό; Και μετά, πώς είναι δυνατόν “κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι” να αρνούνται επί χρόνια τη μετεγκατάσταση και να μην γίνεται θέμα;
Γιατί η απλή αλήθεια για αυτήν την πράγματι αμαρτωλή ιστορία είναι ότι το κτίριο των Καπναποθηκών μέχρι πρόπερσι… ανήκε στο δημόσιο, δηλαδή δεν “έφευγαν” από το κρατικό κορβανά δυόμισι δισ. και βάλε κάθε χρόνο. Το 2013 όμως, στο πλαίσιο των… αποκρατικοποιήσεων, το κτίριο πωλήθηκε σε θυγατρική τράπεζας, την Εθνική Πανγαία. Αλλά δεν έφτανε ότι πουλήθηκε, μαζί με άλλα 13 “φιλέτα”, έναντι μόνο 115,5 εκατομμυρίων αλλά το δημόσιο ανέλαβε και την υποχρέωση να… ενοικιάσει τα κτίρια που πούλησε!
Έτσι ο μεν επενδυτής δεν πήρε κανένα ρίσκο, καθώς αγόρασε σε πολύ καλή τιμή κτίρια που του αποφέρουν δυσθεώρητα μισθώματα (10% της τιμής πώλησης), χρήματα που κανείς δεν θα έδινε αυτήν την εποχή, και το κράτος… πανηγύρισε για την είσπραξη μερικών εκατομμυρίων που δόθηκαν για την «αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας», δηλαδή χάθηκαν στη “μαύρη τρύπα” του χρέους που όσα κι αν ρουφήξει… μεγαλώνει.
Με αυτή την τόσο…καθαρή συμφωνία το ελληνικό δημόσιο βρέθηκε να πληρώνει ενοίκιο για κτίρια που ήδη χρησιμοποιούσαν υπουργεία και υπηρεσίες, όπως το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στη Βασ. Σοφίας ή η Ελληνική Στατιστική Αρχή στην οδό Πειραιώς, αλλά και με την υποχρέωση να πληρώνει ενοίκιο για το… άδειο κτίριο των πρώην Καπναποθηκών. Οπότε άρχισε (πάλι…) η προσπάθεια να βρεθεί υπηρεσία ή υπουργείο που θα εγκατασταθεί εκεί ώστε να πάψει (;) να υπάρχει το “σκάνδαλο Κεράνη”.
Βέβαια, όλα αυτά γίνεται προσπάθεια να κρυφτούν πίσω από το γεγονός ότι η σύμβαση είναι “πώλησης και επαναμίσθωσης”. Σε αυτές τις συμβάσεις όμως, ο πωλητής, μετά από μερικά χρόνια, έχει δικαίωμα επαναγοράς του ακινήτου με κάποιο συμβολικό τίμημα, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση το δημόσιο, μετά από 20 χρόνια, μπορεί να επαναποκτήσει τα κτίρια που πουλήθηκαν μέσω ΤΑΪΠΕΔ όχι με συμβολικό ποσόν αλλά με “την τότε αγοραία αξία τους”.
Για αυτό το σκάνδαλο, που καταγγέλθηκε με δριμύτητα τότε από την αντιπολίτευση, δεν ακούστηκε ούτε λέξη τώρα από την κυβέρνηση . Όπως δεν ειπώθηκε τίποτε ουσιαστικό για όλες τις άλλες πτυχές αυτής της υπόθεσης που … μπάζει από την αρχή. Έπρεπε το δημόσιο να αγοράσει το συγκεκριμένο κτίριο στα τέλη της δεκαετίας του ’90; Έπρεπε να γίνει η “πολυτελής” ανακαίνιση που έγινε; Ήταν λογικό να δαπανηθούν περισσότερα από 70 εκατ. ευρώ για την αγορά και την ανακαίνιση ενός κτιρίου που δεν είχε εξασφαλιστεί η χρήση του;
Και το σημαντικότερο: Πληρούσε το συγκεκριμένο κτίριο τους όρους που απαιτούνται για τα δημόσια κτίρια; Τους πληροί σήμερα; Αν ναι, γιατί δεν δίνονται τα σχετικά στοιχεία στη δημοσιότητα ώστε να καμφθούν οι ενστάσεις; Και ακόμα, υπάρχει ζήτημα με τις στατικές μελέτες όπως έχει καταγγείλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Εργαζομένων στις ΔΟΥ;
Τα ερωτήματα που έχουν τεθεί είναι πολλά και παραμένουν αναπάντητα από όλους τους υπουργούς που εδώ και 18 χρόνια βρέθηκαν να έχουν την πολιτική ευθύνη για το συγκεκριμένο κτίριο. Ίσως λοιπόν, είναι καιρός ο κ. Αλεξιάδης, που υπήρξε συνδικαλιστικό στέλεχος των Εφοριακών με τους οποίους βρίσκεται σήμερα σε “πόλεμο” για αυτό το ζήτημα, να ανοίξει συνολικά την υπόθεση, ώστε να θέσουμε τον δάκτυλον επί τον τύπο (όλων) των ήλων.
Πηγή: www.news247.gr
