Με τους δράστες που πιάστηκαν στα πράσα και πέφτουν σε απανωτές αντιφάσεις στην προσπάθειά τους να επινοήσουν άλλοθι μοιάζουν δύο υπουργοί Οικονομικών και ειδικοί γραμματείς του ΣΔΟΕ, οι οποίοι επιχειρούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα για την εξαφάνιση της “λίστας Λαγκάρντ”.
Η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έδωσε στον Έλληνα ομόλογό της Γ. Παπακωνσταντίνου λίστα με τα 1.900 ονόματα Ελλήνων μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού. Εκείνη την εποχή, πολλές ευρωπαϊκές χώρες αξιοποιούσαν λίστες από την ίδια πηγή για να ερευνήσουν υποθέσεις φοροδιαφυγής. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε. Φοβήθηκε, μας λένε, ότι η ελληνική Δικαιοσύνη δεν θα εδέχετο τα στοιχεία των λογαριασμών ως αποδεικτικά στοιχεία, διότι είχαν αποκτηθεί με αδιαφάνεια. Ο κ. Βενιζέλος μάλιστα γνωμοδότησε χθες ότι επρόκειτο για ιδιωτική ενέργεια της κ. Λαγκάρντ προς τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Πρωτότυπη θεωρία! Η Γαλλίδα υπ. Οικονομικών έδωσε τον κατάλογο στον Έλληνα ομόλογό της με την επίσημη ιδιότητά τους. Δεν του έδωσε δαχτυλίδι για γάμο! Στον κατάλογο περιλαμβάνονται πειστήρια τέλεσης οικονομικών εγκλημάτων. Ποιο δικαστήριο θα παρέβλεπε αυτή την υπέρτερη σκοπιμότητα διαφάνειας και εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και θα υιοθετούσε πρακτική προστασίας των φοροφυγάδων; Και, εν πάση περιπτώσει, ας κρινόταν το θέμα από τη Δικαιοσύνη. Γιατί ο Παπακωνσταντίνου, ο Βενιζέλος, ο Καπελέρης και ο Διώτης λειτούργησαν υποκαθιστώντας την κρίση του δικαστηρίου;
Προφανώς πρόκειται για απόπειρα συγκάλυψης, που δυσφημεί μάλιστα διεθνώς τη χώρα. Την ίδια εποχή ο κ. Βενιζέλος, σε συνεργασία με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου, επιχείρησαν να αντικαταστήσουν τους εισαγγελείς δίωξης οικονομικού εγκλήματος, οι οποίοι ερευνούσαν τη γνωστή υπόθεση με τις καταγγελίες για μίζες μελών της οικογένειας Παπανδρέου. Στην αποδρομή του το σκληρό ΠΑΣΟΚικό κυβερνητικό κέντρο απέτυχε να διαλύσει το εισαγγελικό κέντρο, το οποίο σκάλισε και την υπόθεση για τη σκοτεινή διαδρομή της λίστας Λαγκάρντ.
Η απόκρυψη της λίστας, η επί τόσους μήνες παραμονή της στο συρτάρι του κ. Βενιζέλου, η όψιμη δήλωση του κ. Διώτη ότι δεν άνοιξε τη λίστα, αλλά την παρέδωσε στον προϊστάμενό του υπ. Οικονομικών κ. Βενιζέλο, δημιουργούν υποψίες ότι επιχειρήθηκε ο έλεγχος ή και η μετάλλαξη των ιχνών, ώστε, όπως συνέβη με το σκάνδαλο των υποκλοπών, να μην είναι δυνατή η έρευνα. Όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κρατάει το επίμαχο CD επί τόσους μήνες (που μεσολάβησαν και δύο εκλογικές αναμετρήσεις) και αναγκάζεται να το παραδεχτεί μετά την εισαγγελική έρευνα, όταν μόνον αυτός εμφανίζεται να γνωρίζει το περιεχόμενο του CD, τότε δικαιολογημένα οι πολίτες διερωτώνται, ή καλύτερα ψυλλιάζονται, για τις σκοτεινές διαδρομές της “λίστας Βενιζέλου”…
Ν.Φ.
αναδημοσίευση από την «Αυγή»
Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/10/2012
