Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν δυστυχώς, τις πολύ αρνητικές εκτιμήσεις που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα και οι οποίες αποτυπώνονταν με κάθε τρόπο στο δημόσιο λόγο μας. Τις εκτιμήσεις που έλεγαν ότι τις μειώσεις μισθών, την απαξίωση, το κλείσιμο των υπηρεσιών, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ, θα ακολουθήσουν με μαθηματική ακρίβεια οι απολύσεις εργαζομένων.
Οι τελευταίες ανακοινώσεις της κυβέρνησης έρχονται δυστυχώς να επιβεβαιώσουν ότι και στο δικό μας χώρο θα υπάρχουν εκατοντάδες εργαζόμενοι που θα χάσουν τη δουλειά τους.
Και ενώ θα περίμενε κανείς οι εξελίξεις αυτές να οδηγούσαν στον επαναπροσδιορισμό της στάσης όσων εδώ και καιρό επέλεγαν με κάθε τρόπο να διαβεβαιώνουν τους συναδέλφους, ότι δεν πρόκειται να υπάρχουν απολύσεις, ότι έχουν εξασφαλίσει δεσμεύσεις, ότι κακώς κινητοποιούμαστε, ότι δεν σηματοδοτεί αρνητικές εξελίξεις η διαδικασία επιλογής ελεγκτών κλπ, δυστυχώς ούτε αυτό συμβαίνει. Συνεχίζουν στο δρόμο που ακολουθούν εδώ και χρόνια.
Αφού ξεπερνάνε με μοναδική ευκολία τις μέχρι σήμερα λάθος (;) εκτιμήσεις τους, σπεύδουν σήμερα όχι να αντισταθούν, έστω και την τελευταία στιγμή, στα σχέδια της κυβέρνηση για απολύσεις, αλλά να διαπραγματευτούν (!!!) με τον κύριο Θεοχάρη. Με αυτόν που οι ίδιοι μερικές ημέρες πριν απέρριπταν ως συνομιλητή και αποχωρούσαν από συνάντηση μαζί του. Συνεχίζουν ακόμα και σήμερα, τη στιγμή που έχουν ουσιαστικά ανακοινωθεί οι 400 τουλάχιστον απολύσεις στο υπουργείο οικονομικών, να καλλιεργούν ψευδαισθήσεις περί εξαιρέσεων. Να διαχωρίζουν εντέχνως τους συναδέλφους σε διάφορες κατηγορίες, να υπόσχονται προνομιακή μεταχείριση σε κάθε μια από αυτές και κυρίως να αποκρύπτουν ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι απλά το πρώτο επεισόδιο, στο σάρωμα και τις πολλαπλάσιες απολύσεις που αναμένονται το επόμενο διάστημα. Αποκρύπτουν το γεγονός ότι η ”συνεισφορά” του υπουργείου οικονομικών στην κινητικότητα, θα είναι πολύ μεγαλύτερη στη δεύτερη φάση του φθινοπώρου.
Στελέχη της ομοσπονδίας (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) συναντήθηκαν σήμερα (29.7.13) με τον κ. Θεοχάρη. Πρόκειται για συνάντηση εκπροσώπων παρατάξεων με τον κ. Θεοχάρη και όχι της ομοσπονδίας, αφού πότε δεν λήφθηκε απόφαση για κάτι τέτοιο. Αντικείμενο της συνάντησης, ήταν οι επικείμενες απολύσεις στο υπουργείο μας και όπως προκύπτει από την ανακοίνωση που οι ίδιοι εξέδωσαν τους ανακοινώθηκε και επίσημα η επιλογή για απόλυση 400 συναδέλφων. Παρ’ όλα αυτά κουβέντα δεν υπάρχει στο κείμενο της ομοσπονδίας για αντίσταση. Το νόημα του κειμένου… ”αναμονή και βλέπουμε…”. Αλήθεια σε τι επενδύει η πλειοψηφία της ομοσπονδίας; Στο να μην αυξηθεί ο αριθμός των προς απόλυση συναδέλφων (με πόσους είμαστε ευχαριστημένοι;) ή με το να απολυθούν κάποιοι άλλοι και όχι εμείς. Αυτή η γραμμή θα μας βοηθήσει στη δημιουργία κοινού μετώπου με άλλους εργαζόμενους και θα δημιουργήσει τις απαραίτητες κοινωνικές συμμαχίες που είναι απαραίτητες στον αγώνα που έχουμε μπροστά μας για την υπεράσπιση της δουλειάς μας;
Ταυτόχρονα όμως γεννιέται πλήθος ερωτημάτων, τα οποία οφείλουμε δημόσια να τα θέσουμε, ακόμα και αν δεν τρέφουμε ιδιαίτερες ελπίδες για απαντήσεις.
• Από πότε γνώριζε η πλειοψηφία της ομοσπονδίας την οριστικοποίηση της απόφασης για απολύσεις και μάλιστα για συγκεκριμένο αριθμό συναδέλφων;
• Ποιο ήταν το πραγματικό αντικείμενο της σημερινής συνάντησης με τον κ. Θεοχάρη; Η μεταφορά του μηνύματος ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε καμιά απόλυση στο υπουργείο οικονομικών ή η προσπάθεια εξαίρεσης συγκεκριμένων κατηγοριών;
• Πότε συζητήθηκε και πότε αποφασίστηκε η πραγματοποίηση της συγκεκριμένης συνάντησης, καθώς και το περιεχόμενο αυτής, με την πολιτική ηγεσία;
• Γιατί δεν συνεδρίασε πριν τη συνάντηση η Εκτελεστική Επιτροπή, προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση και να καθορίσει με όρους διαφάνειας τη στάση μας; Γιατί αγνοήθηκαν επιδεικτικά οι δύο τουλάχιστον παρατάξεις (ΑΣΚΙ και ΔΑΣ) οι οποίες διαφώνησαν πλήρως με την προσπάθεια αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού θέματος με όρους παρασκηνίου;
• Βρίσκονταν στελέχη της ομοσπονδία όλο το προηγούμενο διάστημα σε ”επικοινωνία” με στελέχη του υπουργείου για το ζήτημα των απολύσεων, έχοντας ιδιαίτερη ενημέρωση την οποία και χρησιμοποιούσαν επιλεκτικά;
• Γιατί στη συνάντηση με την πολιτική ηγεσία, αλλά και τις όποιες κινήσεις δεν εξασφαλίστηκε η κοινή στάση όλων των ομοσπονδιών του υπουργείου Οικονομικών; Έχουμε κάνει πίσω από τη θέση μας για κοινή στάση και κοινό αγώνα; Και αν είναι έτσι ποιος και που το αποφάσισε;
• Γιατί στην ανακοίνωση που εξέδωσαν αμέσως μετά τη συνάντηση με τον Θεοχάρη, συνεχίζουν να καλλιεργούν, ακόμα και σήμερα, ψευδαισθήσεις περί εξαιρέσεων και αποφυγής των απολύσεων; Αλήθεια ποιόν τελικά εξυπηρετεί αυτή τους η στάση;
• Αλήθεια για τι οριστικές απαντήσεις μας λένε ότι αναμένουν, όταν ο αρμόδιος υπουργός δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να εξαιρεθεί κανένα υπουργείο από τη διαδικασία της ΄΄κινητικότητας΄΄; Για ποιόν κερδίζουν χρόνο;
• Βάση ποιάς απόφασης συμμετέχουν σε συζήτηση που αφορά απολύσεις στο υπουργείο οικονομικών, προσπαθώντας να ”πείσουν” την πολιτική ηγεσία ότι ο δικός μας κλάδος υπολείπεται προσωπικού; Αμφιβάλει κανείς ότι αν ξεκινήσουν οι απολύσεις, έστω και αν ήταν εκτός κλάδου, δεν θα περιορίζονταν μόνο εκεί; Αντίστοιχη δεν ήταν η στάση τους και πριν τρία περίπου χρόνια, με τις πρώτες μειώσεις μισθών, οι οποίες έγιναν με τη συναίνεση της ομοσπονδίας και τα αποτελέσματα της στάσης τους τα ζούμε σήμερα;
• Γιατί στην ανακοίνωσή τους δεν αναφέρουν το παραμικρό για την προ ημερών απόφαση του Γενικού Συμβουλίου (την οποία ψήφισαν και οι ίδιοι), σύμφωνα με την οποία οφείλει η ομοσπονδία να προετοιμάσει τον κλάδο (ενημερώσεις, συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα σε κάθε ΔΟY κλπ) για σκληρή κινητοποίηση και κλείσιμο όλων των υπηρεσιών με την ανακοίνωση έστω και μιας απόλυσης;
Ως ΑΣΚΙ οφείλουμε να ενημερώσουμε, αλλά ταυτόχρονα και να προειδοποιήσουμε όσους επιλέγουν πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, οδηγώντας χιλιάδες συναδέλφους στην αβεβαιότητα και πιθανόν στην ανεργία. Η λύση, ακόμα και σήμερα, δεν βρίσκεται σε αδιέξοδους διαλόγους με πολιτικούς παράγοντες που ακόμα και οι ίδιοι πριν λίγο χαρακτήριζαν αναξιόπιστους και αποχωρούσαν από συναντήσεις μαζί τους. Δεν είμαστε κατά του διαλόγου και το έχουμε αποδείξει πολλές φορές. Αρκεί όμως ο διάλογος αυτός να είναι έντιμος και κυρίως να βρίσκεται στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων όσων εκπροσωπούμε. Οι σημερινοί ”διάλογοι” το μόνο που προσφέρουν είναι ο απαραίτητος χρόνος για το υπουργείο προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του και ταυτόχρονα ”νομιμοποιούν” τις προαποφασισμένες επιλογές του υπουργείου. Αλήθεια τι νόημα έχει ο διάλογος για ένα θέμα για το οποίο η κυβέρνηση πήρε τις αποφάσεις της και τις έχει ήδη ανακοινώσει; Η λύση βρίσκεται σε έναν έντιμο και με αποφασιστικότητα αγώνα. Σε έναν αγώνα επιβίωσης στο οποίο θα πρέπει να λάβει μέρος το σύνολο των συναδέλφων. Σε έναν αγώνα όπου το κύριο χαρακτηριστικό του θα είναι η αλληλεγγύη και η καθολική άρνηση να θυσιαστούν κάποιοι προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες να σωθούν οι υπόλοιποι. Δεν περισσεύει κανείς, δεν θυσιάζουμε κανέναν.
Καλούμε σε κοινό μέτωπο και κοινές αποφάσεις όλες τις ομοσπονδίες του υπουργείου οικονομικών. Απέναντι στις διασπαστικές λογικές να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και επιδιώξουμε τη δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου.
ΥΓ. 1 Δεν μπορούμε πάντως να μην παρατηρήσουμε το γεγονός ότι τη στιγμή που ακόμα και οι πιο φιλικές προς την κυβέρνηση εφημερίδες και έντυπα, ταυτίζουν την ΄΄κινητικότητα΄΄ με τις απολύσεις, η ανακοίνωση της ΠΟΕ ΔΟY, υιοθετώντας πλήρως ακόμα και τη φρασεολογία του υπουργείου, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΗ ΛΕΞΗ ΑΠΟΛΥΣΗ, προωθώντας,(όχι για πρώτη φορά) την προπαγάνδα του υπουργείου που θέλει να εμφανίσει την ΄΄κινητικότητα΄΄ σαν μια ακίνδυνη διαδικασία.
ΥΓ. 2 Τη στάση της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ την αντιλαμβανόμαστε πλήρως. Το αντίθετο θα μας εξέπληττε. Η στάση της όλο το προηγούμενο διάστημα, σε όλα τα σημαντικά θέματα του κλάδου, ήταν σχεδόν ίδια. Στις μειώσεις των μισθών, το κλείσιμο των υπηρεσιών, τις ιδιωτικοποιήσεις αντικειμένων, τους ελεγκτές βεβαίωσης κλπ, στήριξε με σθένος τις επιλογές του υπουργείου, υπονομεύοντας το μέλλον του κλάδου και των συναδέλφων. Κατά συνέπεια αυτό ξέρει να κάνει καλά, αυτό κάνει και σήμερα. Δεν μπορούμε όμως να μην επισημάνουμε την πλήρη ταύτιση μαζί της, της ηγεσίας της ΔΑΚΕ, η οποία ξεχνώντας την κατά καιρούς επαναστατική της ρητορική, έρχεται να ταυτιστεί πλήρως με την παράταξη της ΠΑΣΚΕ, στο πιο σημαντικό θέμα που πρόκειται να απασχολήσει τον κλάδο. Αυτό των απολύσεων συναδέλφων.
