Η αξιολόγηση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα ως προσπάθεια βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών, αποτελεί, εδώ και χρόνια, έναν αστικό μύθο. Στην ουσία πρόκειται για μια προσπάθεια εκφοβισμού, χειραγώγησης και ελέγχου των εργαζομένων. Μια αντικειμενική προσπάθεια αξιολόγησης θα ξεκινούσε από τις τραγικές ελλείψεις προσωπικού και υλικοτεχνικών υποδομών, θα ξεκινούσε από την απάλειψη της ευνοιοκρατίας και κομματοκρατίας, θα ξεκινούσε εντέλει και από μια σταθερή και ισότιμη μισθολογική αναβάθμιση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, που θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες των εργαζομένων. Αντί, λοιπόν, να έχουν λυθεί ή προηγηθεί όλα αυτά, έχουμε μια συνεχόμενη προσπάθεια διχασμού και ανθρωποφαγίας των δημοσίων υπαλλήλων. Από την υποχρεωτική συγκριτική αξιολόγηση, με τις γνωστές ποσοστώσεις 25% καλών, 60% μετρίων και 15% ανεπαρκών του ν. 4250/2014, περάσαμε σήμερα στον νόμο Βορίδη, που προάγει την ανθρωποφαγία και εξυμνεί την αναξιοκρατία. Με το κοκαλάκι των bonus σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, ο νόμος Βορίδη για την αξιολόγηση επιχειρεί να διασπάσει, να διχάσει και να ρουσφετολογήσει…με bonus!
Η αξιολόγηση, όμως, δεν μπορεί να γίνεται με «όρους πολυεθνικών και πιστή αντιγραφή επιχειρηματικών πρακτικών»
Με τον νόμο Βορίδη 4940/2022, εισάγεται, εκτός των άλλων, μια δαιδαλώδης γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία μπορεί να οδηγεί σε «απαλλαγή του προϊσταμένου από τα καθήκοντά του» (άρθρο 11), σε bonus, σε μια συνεχή ενασχόληση των εργαζομένων με τη διαδικασία μιας προσχηματικής αξιολόγησης και άρα σε μεθοδεύσεις και παρασκηνιακές διαδικασίες. Ο νόμος Βορίδη εισάγει έννοιες αξιολόγησης εντελώς ασαφής και υποκειμενικές, όπως «σφυγμός ομάδας», «Σχέδιο Ανάπτυξης», «προσδοκίες του αξιολογούμενου και του Αξιολογητή» και περιλαμβάνει στοχοθεσίες οι οποίες, ακόμα κι αν τεθούν, στην πρακτική των δημοσίων υπηρεσιών ανατρέπονται με εντολές των πολιτικών διοικήσεων.
Γενικά, ο νόμος 4940/2022 οδηγεί τις δημόσιες υπηρεσίες σε μια ατέρμονη γραφειοκρατική διαδικασία, άνευ ουσίας και με σκοπό τον κακώς νοούμενο έλεγχο και τη χειραγώγηση των εργαζομένων. Η αξιολόγηση των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, με το «μωσαϊκό» των εργασιακών σχέσεων που επικρατεί, μοιάζει με ανέκδοτο. Όλοι γνωρίζουμε πως το δημόσιο είναι στελεχωμένο με προγράμματα του ΟΑΕΔ, πχ. με τους 4 χιλιάδες εργαζόμενους στην υγεία, με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, με το πρόγραμμα ηλικίας 55-67 κλπ.
Ας αρχίσει, λοιπόν, η αυτοαξιολόγηση των κυβερνώντων και διοικούντων πρώτα, από το τι πραγματικά έχουν κάνει για να στηρίξουν τον δημόσιο τομέα.
Ζητούμε την κάλυψη με μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας όλων των κενών οργανικών θέσεων και ενιαίες εργασιακές σχέσεις.
Ζητούμε αυξήσεις στους μισθούς όλων των εργαζομένων και όχι μπόνους χειραγώγησης και ελέγχου.
Καλούμε την ΑΔΕΔΥ να συνεχίσει την απεργία αποχή από όλες τις διαδικασίες αξιολόγησης και του ν. 4920/2022.
