Με τροπολογία τελικά στο πολυνομοσχέδιο Βενιζέλου άνοιξε ο δρόμος για την κατάργηση των εφοριών. Η τροπολογία, που αναφέρεται στην σαρωτική αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, προβλέπει ότι με απόφαση του υπουργού Οικονομικών μπορεί να μετατρέπεται εφορία ή τελωνείο από πρώτης τάξεως σε δεύτερης τάξεως ή σε αυτοτελές γραφείο, είτε να καταργείται κατά περίπτωση.
Επίσης, παρέχεται εξουσιοδότηση στον υπουργό Οικονομικών να καταργεί ή να αναστέλλει τη λειτουργία τμημάτων ή γραφείων ελέγχου και δικαστικού και οι αρμοδιότητές του να μεταφέρονται στη ΔΟΥ της περιφερειακής ενότητας έδρας του νομού, με εξαίρεση του νομούς Αττικής και Θεσσαλονίκης, στους οποίους μπορεί να ορίζονται περισσότερες ΔΟΥ που θα ασκούν τις μεταφερόμενες δραστηριότητες.
Ακόμη:
Καταργούνται οι δύο υποδιευθύνσεις (Ελέγχου και Φορολογίας Εισοδήματος) σε όσες ΔΟΥ Α΄ τάξης λειτουργούν λιγότερα τμήματα.
Με απόφαση του υπουργού Οικονομικών που αναστέλλει τη λειτουργία οργανικών τελωνειακών μονάδων, μπορεί να καταργείται η θέση υποδιευθυντή.
Στις προθέσεις του υπουργείου Οικονομικών είναι μέχρι το τέλος του έτους να συγχωνευτούν – καταργηθούν οι πρώτες εφορίες και εντός του 2012 να καταργηθούν περί τις 200 εφορίες.
Με την παρούσα τροπολογία επιχειρείται μια ευρεία αλλαγή στις δομές του Υπουργείου Οικονομικών και των εφοριών της χώρας με σκοπό, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, την αύξηση της συμμόρφωσης των φορολογούμενων και την μείωση της φοροδιαφυγής. Ανεξαρτήτως των επιμέρους λεπτομερειών της συγκεκριμένης τροπολογίας συνεχίζεται η εφαρμογή ενός σχεδίου που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με τον τίτλο: εφαρμόζοντας τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού στον στενό πυρήνα του κράτους.
Ποιο είναι το συνολικό σχέδιο που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ στο επίπεδο του φοροελεγκτικού και φοροεισπραχτικού μηχανισμού; Ιδιωτικοποίηση του ελεγκτικού έργου, συρρίκνωση των ελεγκτικών υπηρεσιών του κράτους και η επιλογή της μεθόδου των δειγματοληπτικών ελέγχων (από την πλευρά του δημοσίου) ώστε να διαπιστώνεται αν η “ελεύθερη αγορά” λειτουργεί ομαλά. Δυστυχώς όμως στο συγκεκριμένο πεδίο του ελέγχου των επιχειρήσεων υπάρχει μια βασική σύγκρουση συμφερόντων που δεν μπορεί να αρθεί με τίποτα αφού είναι τελείως παράλογο η ελεγχόμενη επιχείρηση να είναι και αυτή που πληρώνει τους ελεγκτές της. Η δογματική προσήλωση στην ιδέα του διεφθαρμένου κράτους, σε αντιπαραβολή με τον αδιάφθορο ιδιωτικό τομέα, δεν επιβεβαιώνεται ιστορικά. Αντιθέτως επιβεβαιώνονται τα τεράστια έσοδα που θα έχουν οι ιδιώτες από την ανάληψη την υπηρεσιών που ως τώρα διενεργούσε το δημόσιο. Σε επίρρωση των παραπάνω λοιπόν μπορούμε να ρωτήσουμε:
Πως προστατεύτηκαν οι πολίτες από τους ελέγχους και τα πιστοποιητικά των ιδιωτικών ελεγκτικών εταιριών κατά την περίοδο της κατάρρευσης του ελληνικού χρηματιστηρίου;Πόσες από τις εταιρίες που τότε βγήκαν εκτός διαπραγμάτευσης χρηματιστηρίου (με αποτέλεσμα να χαθούν τεράστια ποσά) είχαν λευκά πιστοποιητικά (δηλαδή χωρίς παρατηρήσεις);Η μεγαλύτερη μεταφορά εισοδήματος, προ κρίσης, από τους πολλούς στους λίγους με την άνθιση και την πτώση του ελληνικού χρηματιστηρίου έγινε με την πλήρη εφαρμογή ενός μοντέλου ελέγχου (ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρίες, επιτροπή κεφαλαιαγοράς, απουσία κράτους κτλ) που πλέον πάει να εφαρμοστεί και για τις φορολογικές υποθέσεις των επιχειρήσεων λες και είναι απόλυτα επιτυχημένο.Πως δικαιολογείται η κατάρρευση της Enron, της Lehman Brothers κτλ που είχαν, μια μέρα μόλις πριν την κατάρρευση τους, τον υψηλότερο βαθμό φερεγγυότητας από τους ιδιωτικούς οίκους αξιολόγησης;
Η θέση μας στις συγκεκριμένες αλλαγές δεν αποτελεί προϊόν εμμονής αλλά ορθολογικής αξιολόγησης της πραγματικότητας. Το διεφθαρμένο κράτος είναι αποτέλεσμα κυρίως του κομματισμού του κράτους και όχι αποτέλεσμα μιας φυσικής διαδικασίας. Το ΠΑΣΟΚ έχει την κύρια ευθύνη για την κατάσταση των εφοριών της χώρας αφού οι κλαδικές του ΠΑΣΟΚ είχαν μετατραπεί στον προθάλαμο για τις υψηλόβαθμες θέσεις ευθύνης του Υπουργείου Οικονομικών. Η βασική μας θέση λοιπόν είναι ότι εκτός του Υπουργού Οικονομικών και των Γενικών Γραμματέων του Υπουργείου όλες οι υφιστάμενες θέσεις πρέπει να πληρώνονται με βάση πάγιες αδιάβλητες και αξιοκρατικές διεργασίες. Όπως ακριβώς σε μια ιδιωτική επιχείρηση ο αρχιλογιστής επιλέγεται λόγω των ικανοτήτων του, και όχι λόγω των γνωριμιών του, πρέπει και στο δημόσιο να εγκατασταθεί ένα παρόμοιο σύστημα αξιοκρατικής αξιολόγησης, ώστε ελεγκτής και ελεγχόμενος να είναι ισοδύναμοι από πλευράς ικανοτήτων. Αντί αυτού στην συγκεκριμένη τροπολογία προβλέπεται (με το άρθρο 21) ότι με απόφαση του υπουργού Οικονομικών και χωρίς καμία άλλη διαδικασία θα γίνεται η επιλογή, τοποθέτηση και αντικατάσταση των προϊσταμένων συγκεκριμένων υπηρεσιών και εφοριών, μέτρο που θα εφαρμόζεται μέχρι και το 2015, δηλαδή καθ΄όλη τη διάρκεια του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ο Υπουργός δεν θα εξακολουθήσει να επιλέγει τους ημέτερους του; Μήπως η πρόδηλη ηθική του ακεραιότητα; Είναι ορθολογικό μια συντεταγμένη πολιτεία να δίνει εξουσίες μονάρχη σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα ακυρώνοντας όλες τις διαδικασίες ελέγχου και δημόσιου δημοκρατικού απολογισμού;
