Ημέρα Παρασκευή, 4/1/2013. Δ.Ο.Υ. Σαντορίνης..
Ανοίγοντας το πρωί την πόρτα, μουδιάζω ολόκληρος..
Είχα ξεχάσει το φως ανοικτό..!
Το σοκ είναι μεγάλο, αν αναλογιστεί κανείς, ότι ένας από τους λόγους που μέχρι τις 11/1/2013 πρέπει να μετακομίσουμε στην Νάξο, με ρυθμούς “επιχείρησης barbarosa”, αποκαθηλώνοντας, αν και ευρισκόμενοι σε διάπυρη λειτουργία, σκηνικά μεγέθους “King Κong”, της πάλαι ποτέ «cinecita», είναι η εξοικονόμηση ρεύματος..
Αισθάνομαι τύψεις.. Ακαριαία αποφασίζω να μην καταναλώσω καθόλου νερό, τον δεύτερο δηλαδή λόγο, της επιβεβλημένης λόγω ενεργειακών υπερκαταναλώσεων μετακόμισης, (ούτε το αεροπλανοφόρο Αιζενχάουερ να είμαστε) και να μην πάω καν προς «νερού» μου, με το συμπάθειο, κάτι που μου το εγγυάται σχετικά εύκολα, η μοναχική μου καριέρα της συναλλαγής, των Αυτοκινήτων, του Μητρώου και του ΦΠΑ, μέχρι τουλάχιστον να γυρίσει από την ολιγοήμερη άδειά της η συνάδελφος, που είχε να την λάβει από το καλοκαίρι..
Πρώτη άφιξη και ποδαρικό από τον Σώστη, τον μοναδικό κάτοικο του ηφαιστείου, που μπουκάρει ξυπόλυτος, παρά το πρωινό κυκλαδίτικο αγιάζι και μου ζητάει μετά επιτάσεως, κλειδαριά.. Ξεπερνώντας με δυσκολία την απορία μου, περί του τι χρειάζεται ο τσοπάνης της «Νέας Καμμένης» τον κλειδάριθμο και πολεμώντας με τον μοναδικό αλλά και μονίμως αντιδραστικό εκτυπωτή, αρχίζουν οι αθρόες «μετά τσίγκων» αφίξεις των ιδιοκτητών αυτοκινήτων, που δεν ποντάρισαν στην αξιοπιστία των δηλώσεων των αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων περί μη αναβολής και κέρδισαν με άνεση για μια ακόμα χρονιά και του χρόνου, υγεία πάνω απ’ όλα, που λέει και η θειά μου η Αμεσούδα..
Οι τσίγκοι των πινακίδων έχουν ήδη αρχίσει να σχηματίζουν βουνά και οροπέδια ορεινών όγκων, μεγάλων.. Ευτυχώς που οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες απεφάσισαν επίσης σοφά ποιούντες, να μας αφαιρέσουν και την «μη συναλλαγή της Παρασκευής», ίσως ποντάροντας και Αυτοί από μεριάς Τους, στην αρχειοθετική και λοιπή συνέργεια των εποχιακών καλικαντζάρων ή ακόμη και του Αη Βασίλη, ή ακόμη ακόμη και των μαγικών δυνάμεων της χαμένης Ατλαντίδος, που πρέπει να εδράζετο στην παρακείμενη καλντέρα..
Τα τηλέφωνα χτυπάνε δαιμονιωδώς και ακούγοντας δαιμόνους και δαιμόνια από διακεκαυμένους φορολογούμενους, που ενώ ξημεροβραδιάζονται στην «τελεόραση», που λέει και η θειά μου η Αμεσούδα, βλέποντας «τούρκικα», δεν έχουν μάθει ότι τα τέλη κυκλοφορίας πληρώνονται στις τράπεζες και απαιτούν να τα πληρώσουν εδώ και τώρα, όχι γιατί πολύ με αγάπησαν, αν και «αξιαγάπητος ο Χαρούλης» που λέει και η θειά μου η Αμεσούδα, αλλά και συν τοις άλλοις γιατί πολλά, μα πάρα πολλά από τα σήματα δεν μπορεί ούτε και αυτή η Τράπεζα, η ίδια, ο «Παντοκράτωρ Θεός» να τα εκτυπώσει, αφού δεν υπάρχουν στην βάση δεδομένων του παντοδύναμου Τaxis.. Ήμαρτον Κύριε.. Και εγώ ο βλάξ, έφτασα τα 45, για να συνειδητοποιήσω ότι δεν γίνεται να πατάς ένα κουμπί και να βγαίνει μια χοντρή, έναν ανθρώπινο παράγοντα τον χρειάζεται, έτσι για το μερακλίδικο του πράγματος, το σύστημα, να πούμε, λέγοντας και κλαίγοντας από την συγκίνηση, σε καλό μας..
Προσπαθώντας να αποφύγω το βλέμμα κάποιων τινών ζωντοχήρων, που με κοιτάνε, παρά τα κιλά μου τα πολλά, με λάγνο ύφος, κουνώντας μου κάτι διαζευκτήρια για καταχώρηση, κάποιων υπερπροστατευτικών μπαμπάδων που έφεραν γιορτάδες μέρες, θεληματάρικα βλαστάρια, μελλοντικούς μηχανάκηδες, για έκδοση ΑΦΜ, μέσα σε παύσεις, διακοπές, διαλύσεις, καταστροφές, κολάσεις, κολαστήρια, ενάρξεις, ονομαστήρια, θυρανοίξια, κλιμάριθμους, κλειδαριές, κλειδιά με αριθμούς, γάμους, θανάτους, φίπίάδες, συμβόλαια για βάρκες, μάρκες, νάρκες, σάρκες, πάρε με χάρε, πάρε με, αφού δεν υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο for sure, πετάγομαι έξω στις κερκίδες, για να χωρίσω δύο ουριαίους ναυλοναυμάχους, Φολεγανδρονιώτες, που πολεμάνε να σκοτώσει ο ένας τον άλλον, μήπως και προλάβουν το βαπόρι..
Η ώρα είναι 4:00 απογευματινή, έχω κρατήσει την πρώτη μου για το νέο έτος υπόσχεση, να μείνω ακατούρηγος, με το συμπάθειο, αισθάνομαι υπερήφανος, τόσο πολύ, που ξεχνάω ότι μέχρι τις 11/1/2013, σύμφωνα με τους ίδιους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, πρέπει και να μετακομίσουμε τα σκηνικά του king kong, ένα αρχείο 4 στρεμμάτων, να περάσω εγώ ο ίδιος 500 ακινησίες στο σύστημα, να τακτοποιήσω τους τσίγκους που θυμίζουν παραγκούπολη του Ρίο ντε Τζανέιρο, να ενθυμηθώ να μην κόψω τα νύχια μου, για να τακτοποιήσω και τους υπόλοιπους ορεινούς όγκους του αχρείου αρχείου από τα 4 ευλογημένα αντικείμενα, να βρω σπίτι στην Αξά, εγώ ο άνθρωπος του κόσμου, ο bon viveur, με τα 5 δάνεια, που έχω όλη την άνεση του κόσμου, ο κοσμοπολίτης και μπορώ να πληρώνω επιπλέον νοίκια, ρεύματα, νερά, ναύλα, θηριώδεις φόρους, φαγιά και άλλα πολλά, υγεία πάνω απ’ όλα..
Αισθάνομαι υπερήφανος και για έναν ακόμη λόγο όμως, εκτός του ότι δηλαδή έμεινα «ακατούρηγος» με το συμπάθειο.. Ότι με τον τρόπο μου, θα βάλω και εγώ ένα μικρό λιθαράκι, στο σχέδιο Της σοφής Διοίκησης, να εξοικονομηθεί το νερό και το ρεύμα του ιδιόκτητου κτιρίου για τις επόμενες γενεές (νέο)μαρτύρων..
Ευτυχώς δηλαδή και συγγνώμη που ασχολούμαι με τα δικά σας θέματα, που έμεινα γεροντοκόρος και έτσι μπορώ και να μονάσω αλλά και να ψοφήσω, χωρίς να αναπαράξω κι άλλους υπερφορολογήσιμους μελλοντικούς φορείς τέτοιων θριάμβων..
Αμήν..
Ζήκος Χάρης
Δ.Ο.Υ. Θήρας, sorry Aξάς..
