Όταν το συνδικαλιστικό κίνημα οχυρώνεται πίσω από το «νόμο» και την τάξη, στέλνει τους εργαζόμενους στο σπίτι τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε μια περίοδο που κατακτήσεις αιώνων ακυρώνονται, που ο ουρανός έχει γυρίσει ανάποδα, δεν είναι δυνατόν τα συνδικαλιστικά μας όργανα, να βρίσκονται βήματα πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων. Δυστυχώς όμως, για άλλη μια φορά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με λογικές αναντίστοιχες των καιρών…..!!!!!
Εδώ και επτά μήνες, οι συναδέλφισες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, δίνουν καθημερινά έναν αγώνα επιβίωσης, με αξιοπρέπεια και πρωτοφανή αγωνιστικότητα. Η κοινωνία από την πρώτη στιγμή, αγκάλιασε αυτόν τον αγώνα. Ο αγώνας αυτός έχει καταγραφεί στην συνείδηση όλων των εργαζομένων, ως η πιο μεγάλη πηγή αντίστασης , σε διάρκεια και αγωνιστικότητα. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο, στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕ ΔΟΥ, στις 29-04-2014, η ΑΣΚΙ κατέθεσε πρόταση (για να δείτε την πρόταση ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ) προκειμένου οι συναδέλφισες καθαρίστριες να παραμείνουν μέλη και μετά το πέρας της διαθεσιμότητας, των συλλόγων στους οποίους ανήκουν. Στόχος της πρότασης ήταν να καταστεί σαφές, σε αυτούς που αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς, ότι δεν αποδεχόμαστε, σε καμία περίπτωση, αυτές τις απολύσεις και ότι για εμάς, ακόμα και αν τελικά δεν αποτρέψουμε την απόλυσή τους, θα συνεχίσουν να είναι μέλη των σωματείων μας. ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ. Θα συνεχίζουν να είναι εκεί, ενεργά μέλη των συλλόγων μας, προκειμένου, εκτός των άλλων, να υπενθυμίζουν συνεχώς σε όλους όσους διατηρούν ακόμα τη δουλειά τους, την ιερή υποχρέωση όλων, ο αγώνας να συνεχιστεί και να ενταθεί προκειμένου και ο τελευταίος απολυμένος να επιστρέψει στη θέση του.
Δυστυχώς όμως η πρόταση αυτή δεν έγινε αποδεκτή μια και καταψηφίστηκε από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Οι λόγοι που επικαλέστηκαν για τη στάση τους αυτή, δεν αντέχουν τον παραμικρό σχολιασμό. Ίσως να μην θέλουν να θυμίζουν με την παρουσία τους οι απολυμένοι, είτε τις τεράστιες ευθύνες που έχουν ως παρατάξεις για όσα έχουμε υποστεί ως εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια, είτε την απουσία των περισσοτέρων από τον μεγάλο αγώνα που δίνουν οι καθαρίστριες εδώ και επτά μήνες.
Άλλωστε, εδώ και καιρό ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, λανσάρουν το συνδικαλισμό της ”νομιμότητας”, και ορίζουν ως νόμιμο καθετί που αποφασίζουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, ”ξεχνώντας” προφανώς, ότι η ανυπακοή σε αντισυνταγματικές αποφάσεις, είναι υποχρέωση όλων των πολιτών, πολύ δε περισσότερο των συνδικαλιστών, υποχρέωση που απορρέει από το ακροτελεύτιο άρθρο του συντάγματος , παλιά 114, τώρα το 120 σύμφωνα με το οποίο : «O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Συνεπώς στην κατάργηση της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων, και στις απολύσεις, απαντάς , τηρώντας πιστά το σύνταγμα με ΑΝΥΠΑΚΟΗ .
