Μέσα από τεράστιες οικονομικές δυσκολίες λόγω της κρίσης, με μεγάλο κόπο εξαιτίας των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο ΕΑΠ ( Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο) στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών.
Η εποχή μας, ζητάει ακόμη περισσότερα για να επιβιώσεις επαγγελματικά και εγώ το στοίχημα με τον εαυτό μου, ότι θα τα καταφέρω, το κέρδισα! Κι εδώ αρχίζει ο αγώνας για το αυτονόητο. Την αναγνώριση του πτυχίου μου. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και συναντάω ακόμη, ένα τείχος αναλγησίας και αυθαιρεσίας από το Υπουργείο μας, το Υπουργείο Οικονομικών, στο οποίο επί 28 συναπτά έτη υπηρέτησα πιστά στην πρώτη γραμμή.
Ημερομηνία κτήσης του πτυχίου μου είναι η 15/07/2014. Το Β΄ Υπηρεσιακό Συμβούλιο συνεδρίασε την 29/05/2015 (σχεδόν ένα χρόνο μετά) και απέρριψε το πτυχίο ως μη συναφές με το αντικείμενο του υπουργείου.
Η απόρριψη της αίτησης μετάταξής μου στηρίχθηκε στο καθεστώς του ΠΔ 111/2014 (ΦΕΚ 178/Α΄/29-08-2014 ) και στα οριζόμενα του άρθρου 119. Εφαρμογή ισχύος του ΠΔ 111/2014 ορίζεται η 29/10/2014 -δυο μήνες μετά τη δημοσίευσή του στο ΦΕΚ 29/08/22014. O τίτλος σπουδών μου όμως είναι προγενέστερος της δημοσίευσης και της εφαρμογής του ΠΔ 111/2014. Αποκτήθηκε κατά την ισχύ του ΠΔ 248/88 που επέτρεπε τον απευθείας διορισμό μου σε κατηγορία ΠΕ. Το Β΄ Υπηρεσιακό Συμβούλιο το οποίο απέρριψε την αίτηση μετάταξης μου στηρίχθηκε επιπροσθέτως και στον νεότερο οργανισμό του Υπουργείου Οικονομικών που τέθηκε όμως σε ισχύ μετά την υποβολή της αίτησης μου και σύμφωνα με αυτόν, δεν διαθέτω τα τυπικά προσόντα για την θέση που αποβλέπω να καταλάβω με την μετάταξη μου. Εν προκειμένω όμως, επεδίωξα υπό το προισχύσαν καθεστώς του ΠΔ 111/2014 να αποκτήσω τίτλο σπουδών ανώτατης εκπαίδευσης και σταδιοδρομώντας ήδη στο Υπουργείο Οικονομικών να μεταταχθώ σε θέση ανώτερης κατηγορίας , αφού , με βάση τον τίτλο αυτό σπουδών το ΠΔ 284/88, που ίσχυε τότε, αλλά και κατά την απόκτηση του πτυχίου μου,μου το επέτρεπε. Θεωρώ αδιανόητο και κατά παράβαση οποιασδήποτε λογικής και νομικής ερμηνείας την εφαρμογή των νόμων του Κράτους με αναδρομική ισχύ.
Ερωτώ και αναρωτιέμαι, πόσο εύλογο και λογικό είναι, στον ίδιο εργασιακό χώρο να υπάρχουν συνάδελφοι με το ίδιο πτυχίο με το δικό μου και να κατέχουν μάλιστα και θέσεις ευθύνης; Δεν περίμενα επιβράβευση από το Κράτος, αλλά αρνούμαι να δεχθώ την τιμωρία και την απαξίωση. Εδώ τίθεται θέμα Δημοκρατίας και Ισονομίας! Μετά από τόσους αγώνες, σήμερα, δεν θα έπρεπε να μιλάμε για τέτοια Δικαιώματα. Θεωρούνται αυτονόητα.
Σ΄ αυτόν τον κυκεώνα δεν βρέθηκα μόνον εγώ αλλά και άλλοι 5 συνάδελφοι, των οποίων, στο ίδιο υπηρεσιακό απορρίφθηκαν τα πτυχία τους. Και το 2015 υπάρχουν συνάδελφοι που απέκτησαν το ίδιο πτυχίο, ενώ και αρκετοί ακόμη συνεχίζουν σπουδές. Τι θα γίνει με όλους αυτούς; Αφού από τον Οκτώβριο του 2015 τα πτυχία αυτά δεν θεωρούνται συναφή, γιατί δεν βγαίνει ένας υπεύθυνος του Υπουργείου μας να ενημερώσει τους συναδέλφους για την τύχη του πτυχίου τους; Ας μάθουν την αλήθεια και ας αποφασίσουν μόνοι της, για το αν θα συνεχίσουν ή όχι τις σπουδές τους.
ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΥΡΙΤΣΗ – ΚΟΓΙΑΝΝΗ
