Η θέση της Αυτόνομης Παρέμβασης για τη λαίλαπα των νέων αντεργατικών, αντιαναπτυξιακών και αντικοινωνικών μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση, αρχής γενομένης από τον επόμενο μήνα.
Ο Σεπτέμβρης να γίνει ο μήνας δυναμικής επανεκκίνησης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων για την ανατροπή
Τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα επιβαρύνονται με τα νέα μνημονιακά μέτρα τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη ή σχεδιάζονται να ξεδιπλωθούν το επόμενο χρονικό διάστημα, παρατείνοντας έτσι το μαρτύριο που ζει η πλειονότητα της κοινωνίας και αναδεικνύοντας για μια ακόμα φορά τα αδιέξοδα των μνημονιακών πολιτικών.
Ο Σεπτέμβρης που έρχεται δείχνει να είναι ο πιο καταστροφικός μήνας των μνημονιακών χρόνων, με κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, αφού η συγκυβέρνηση και η τρόικα προωθούν νέα καταστροφικά μέτρα, στο πλαίσιο της βάρβαρης καπιταλιστικής νεοφιλελεύθερης επιδρομής.
Η τρόικα και η κυβέρνηση δίνουν τα ρέστα τους για να προλάβουν να «ολοκληρώσουν» όλο το σχέδιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην οικονομία, στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, στην πλήρη ανατροπή του εργατικού δικαίου και στη συρρίκνωση -έως του σημείου της εξαφάνισης- των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Με μέτρα-τελεσίγραφα σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας, εκτροχιάζουν την ίδια τη Δημοκρατία και αποκαλύπτουν το πιο στυγνό πρόσωπο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που έχουμε ποτέ γνωρίσει.
Στην τελική ευθεία βρίσκεται η προσπάθεια εξολόθρευσης από:
– Ό,τι έχει απομείνει και σχετίζεται με το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, τις κοινωνικές δομές και υποδομές, την ίδια τη Δημοκρατία.
– Ό,τι έχει απομείνει από την προστασία και τη συλλογική συγκρότηση της εργασίας.
Η Υγεία, η Παιδεία, οι κοινωνικοπρονοιακές υπηρεσίες των δήμων, το νερό, το φως, οι κοινωνικές παροχές, οι μεταφορές, όλα παραδίδονται στους ιδιώτες κομμάτι-κομμάτι και γίνονται απροσπέλαστες για μεγάλες ομάδες από τα λαϊκά στρώματα.
Με «έπαθλο» κάθε φορά την επόμενη δόση, «υφαίνεται» και πάλι το γαϊτανάκι των απειλών για να δικαιολογήσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα στα πλαίσια των καταστροφικών αναδιαρθρώσεων που οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση και τον καπιταλισμό στην ανασυγκρότησή του.
Ως τέτοια μέτρα πύρινης κόλασης μπορούν να χαρακτηριστούν:
– Τα νέα μέτρα στον ιδιωτικό τομέα κατάργηση 13ου – 14ου μισθού, απελευθέρωση απολύσεων, νέα μείωση μισθού, νέα μείωση συντάξεων, κατάργηση της Κυριακής – αργίας) μετατρέπουν την εργατική τάξη σε σύγχρονους είλωτες.
– Οι απολύσεις – διαθεσιμότητες στο Δημόσιο, που μόνο μέχρι το τέλος του 2013 θα ξεπεράσουν τις 25.000, ενώ τουλάχιστον 15.000 θα προστεθούν στο 1,5 εκατομμύρια άνεργους.
– Το κλείσιμο μέσω των συγχωνεύσεων μονάδων υγείας, η διάλυση των υγειονομικών υπηρεσιών του ΕΟΠΥΥ, οι επιβαρύνσεις μέσω της αύξησης της συμμετοχής σε φάρμακα και εξετάσεις, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και το 1,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους, αυξάνουν τους αποκλεισμούς και έχουν με καταστροφικές συνέπειες στις υγεία των εργαζομένων και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων.
– Η εξαφάνιση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, το κλείσιμο και η συρρίκνωση των σχολείων σε όλη τη χώρα και οι απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών υποβαθμίζουν το επίπεδο εκπαίδευσης και μετατρέπουν την εκπαίδευση σε προνόμιο των «ολίγων».
– Το ασφαλιστικό σύστημα, εξαιτίας της απόσυρσης του κράτους από την ασφάλιση και της ληστείας των αποθεματικών, βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, με τα έσοδά του να έχουν μειωθεί αθροιστικά στο 40%. Το νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζει η κυβέρνηση και η τρόικα θα μετατρέψει τις ήδη μειωμένες παροχές σε μικρά… φιλοδωρήματα.
Οι πλειστηριασμοί των κατοικιών έχουν μπει στο στόχαστρο των αδηφάγων δανειστών και των κερδοσκοπικών εταιρειών που ετοιμάζονται να αρπάξουν τα σπίτια και τους κόπους μιας ζωής.
Ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως, για παράδειγμα, ΔΕΗ, ΕΑΣ, ΕΥΔΑΠ.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα μέτρα – φωτιά που ετοιμάζουν σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για να καλύψουν το λεγόμενο χρηματοδοτικό «κενό» που παράγει η αδιέξοδη πολιτική τους.
Μπροστά σε αυτήν τη απίστευτη καταστροφή, απέναντι στο μνημονιακό νεοφιλελεύθερο μπλοκ που οδηγεί το λαό και τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση, να αντιτάξουμε με όλες μας τις δυνάμεις το μπλοκ των δυνάμεων της αντίστασης σ’ αυτές τις πολιτικές.
Οι δυνάμεις της εργασίας, της κοινωνίας που πλήττεται, της νέας γενιάς που καταστρέφεται, των μικρομεσαίων που προλεταριοποιούνται, των άνεργων που μετατρέπονται σε άνεργη πλειονότητα, των άστεγων που θα γεμίσουν τις πόλεις, των συνταξιούχων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, να συγκροτήσουν το μεγάλο λαϊκό, κοινωνικό και πολιτικό κίνημα ανατροπής.
ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, εδώ και τρία χρόνια, δίνουν σκληρούς και ηρωικούς αγώνες να αποτρέψουν τις βάρβαρες αυτές πολιτικές.
Έστειλαν δυναμικά μηνύματα σε όλον τον κόσμο και στους λαούς που αντιστέκονται, σήκωσαν ανάστημα στους τόπους δουλειάς και στις υπηρεσίες, βγήκαν στους δρόμους και γέμισαν τις πλατείες, απείλησαν σοβαρά το πολιτικό σύστημα με ανατροπή.
Οι μάχες όμως που δόθηκαν δεν απέφεραν άμεσα αποτελέσματα, δημιούργησαν όμως πολιτικά γεγονότα, ταρακούνησαν μνημονιακές κυβερνήσεις, άλλαξαν πολιτικούς συσχετισμούς. Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται. Περνάει, όμως, σε μια άλλη φάση όπου απαιτείται ένας νέος σχεδιασμός, σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη πολιτικοποίηση των αιτημάτων.
Παρά τα σημάδια υποχώρησης και κάμψης που εμφανίστηκαν στην προηγούμενη περίοδο, παρά την απογοήτευση των εργαζομένων και της κοινωνίας, ξεσπούν ξανά, κατά διαστήματα, μεγάλες αντιδράσεις, δυναμικοί εργατικοί αγώνες, ισχυρές αντιστάσεις και ανατάσεις ελπίδας, ακόμη και τους δύσκολους μήνες του καλοκαιριού, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, επιβεβαιώνοντας ότι ο αγώνας όχι μόνο δε τελείωσε, αλλά μπορεί να οργανωθεί με νέους ταξικούς όρους.
Την προηγούμενη περίοδο, οι επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους και στην κοινωνία είχαν το στοιχείο της διαδοχικής και κατά σειρά επίθεσης, ανά χώρο ή κλάδο ή ομάδα, σε διαφορετικό χρόνο με διαφορετικό βαθμό έντασης και επιπτώσεων, που βοηθούσε την κυβέρνηση να αξιοποιεί το στοιχείο του κοινωνικού αυτοματισμού, διευκόλυνε συντεχνιακές αντιλήψεις. Σε συνδυασμό με όλα αυτά, η έλλειψη ενός συνδικαλιστικού εργαλείου που θα «συνέδεε» όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, τελικά, δυσκόλευε τους εργαζομένους και τα συνδικάτα να συγκροτηθούν σε ένα ενιαίο «κανάλι» κοινωνικής πολιτικής ανατροπής.
Η συνεχής επίθεση σε όλες τις ομάδες των εργαζομένων και της κοινωνίας ανέδειξε και την ανάγκη ενίσχυσης της ταξικής αλληλεγγύης ως απαραίτητο στοιχείο των αγώνων, στοιχείο στο οποίο πρέπει να επιμείνουμε μέσα στο εργατικό κίνημα, ενισχύοντας με κάθε τρόπο αυτή την επιλογή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης – αυτοδιεύθυνσης η περίπτωση της ΕΡΤ, με τους ίδιους τους εργαζόμενους να υποστηρίζουν, εδώ και περίπου δύο μήνες, από μόνοι τους, τη λειτουργία του ίδιου φορέα, τη συνέχιση του προγράμματος.
Η ΕΡΤ ανέδειξε επίσης την ασίγαστη υποχρέωση για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας, που απειλείται σοβαρά και με τις πραξικοπηματικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ενώ οι εργαζόμενοί της, πέρα από κάθε κυβερνητική – κομματική εμπλοκή και επιρροή, ανέδειξαν τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και του έλληνα εργαζομένου, μέσα από μια άλλη και πραγματική ενημέρωση που χρειάζεται ο λαός.
Ο αγώνας των εργαζομένων στην ΕΡΤ χρειάζεται την υποστήριξη όλων μας, χρησιμοποιώντας παραδείγματα, όπως αυτά της παρουσίας των εργαζομένων της «Αλλατίνη», των «Τσιμέντων Χαλκίδας”, ΟΑΕΔ κτλ.
Πλέον, μπορούμε να βασιστούμε γερά, στην πλούσια εμπειρία και πολιτική γνώση του εργατικού λαϊκού κινήματος και να αναβαθμίσουμε την απάντησή μας, που σήμερα πια, όλα δείχνουν ότι πρέπει να τεθεί σε διάταξη ολικής και τελικής επίθεσης.
Μιας επίθεσης με όλες τις δυνάμεις μας σε διάταξη μάχης.
• Ανασύνταξη των συνδικάτων με πολιτικοποίηση των αιτημάτων και άμεση σύνδεσή τους με την πολιτική ανατροπή, χωρίς να γλιστράμε σε μια λογική ανάθεσης αλλά επιδιώκοντας τη μεγαλύτερη εμπλοκή και κινητοποίηση των εργαζομένων.
• Ενίσχυση των κινημάτων πολιτικής ανυπακοής, όλων των επιμέρους μαζικών κινημάτων και στενότερη σύνδεση και συμπόρευση με το εργατικό, σε μια ρότα αποκάλυψης των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών και οργάνωσης της ανατροπής τους.
• Να αξιοποιήσουμε την εμπειρία που έχουμε συσσωρεύσει και να οργανώσουμε με καλύτερους όρους τους απεργιακούς αγώνες, επιδιώκοντας την κλιμάκωση και επιλέγοντας όλες τις μορφές πάλης που θα εξασφαλίζουν διάρκεια και αντοχή, θα επιτρέπουν το επόμενο βήμα, με δυνατότητα ελιγμών για συνέχιση και νικηφόρα κατάληξη.
• Η ανάγκη των συντονισμού μεταξύ εργαζομένων, συνδικάτων, αγώνων, μεταξύ κινημάτων και δράσεων, αναδείχθηκε ως ανάγκη, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα. Το θέσαμε από την πρώτη στιγμή στο εργατικό μαζικό κίνημα. Η εμπειρία έδειξε ότι όπου αναλαμβάναμε και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που ήταν ανοικτές είχαμε σημαντικά βήματα προς τα εμπρός. Η συνάντηση κινημάτων και συνδικάτων, οι συντονισμοί, όπως των πρωτοβάθμιων σωματείων και των Ομοσπονδιών, παρά τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, βοήθησαν να υπάρχει κινητικότητα σε κοινωνικό επίπεδο και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σήμερα, μπορούμε να κάνουμε ενθαρρυντικά βήματα και να μιλάμε με ορίζοντα σημαντικής και δυναμικής παρέμβασης για ένα νέο σχέδιο αγωνιστικής δράσης που θα ακυρώνει και θα φρενάρει τις μνημονιακές πολιτικές.
Χρειάζεται όμως, να αναβαθμίσουμε ποιοτικά την ανάγκη αυτή, να διευρύνουμε το μέτωπο του συντονισμού, να γίνει υπόθεση της βάσης των εργαζομένων, να συγκροτηθούν με πιο μόνιμες σταθερές, ικανές να προσπερνούν την ακινησία των συνδικαλιστικών ηγεσιών, διευκρινίζοντας ότι αυτό δε σημαίνει πως κινούμαστε σε μια γραμμή συγκρότησης μετωπικών σχημάτων.
Για αυτόν το συντονισμό, πρέπει να πρωτοστατήσει ό,τι κινείται σήμερα από αγωνιζόμενους κλάδους (Εκπαίδευση, ΟΤΑ, Υγεία) και με την αγωνιστική εμπειρία που διαθέτουν, να παρθούν πρωτοβουλίες για συμμετοχή συνδικάτων και εργαζομένων από φορείς που καταργούνται ή συγχωνεύονται, από ασφαλιστικά ταμεία – ΟΑΕΔ, από υπουργεία (απολύσεις, διαθεσιμότητες), προκειμένου να δημιουργηθεί ένα νέο κύμα αντίστασης (βλέπε παραδείγματα, κίνημα stage και συμβασιούχων).
Να μετατραπεί σε ένα μεγάλο αποτελεσματικό συντονισμό αγώνων και δυνάμεων, που θα συνενώνει τα μερικά αιτήματα των χώρων με τα γενικά πολιτικά αιτήματα της υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών και του δικαιώματος στην εργασία με στόχο την ανατροπή των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών.
Τέτοιοι συντονισμοί είναι απαραίτητοι στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλις της περιφέρειας, ακόμα και μέσα στις γειτονιές των μεγάλων πόλεων, με πρωτοβουλίες που θα ενσωματώνουν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και συλλογικότητες, θα δημιουργούν γεγονότα, θα συντονίζουν τις κινητοποιήσεις, θα ενσωματώνουν μέσα στη στρατηγική τους την ιδέα της ταξικής αλληλεγγύης.
ΜΕΡΙΚΑ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ
Μέσα από διαδικασίες βάσης, να μετατρέψουμε τον Σεπτέμβρη, από μήνα γενικής επιδρομής της κυβέρνησης σε βάρος του λαού, σε μήνα δυναμικής επανεκκίνησης των εργατικών και κοινωνικών αντιστάσεων, παίρνοντας όλα τα μέτρα πολιτικής και οργανωτικής προετοιμασίας. Δηλαδή, αντί να ετεροπροσδιοριζόμαστε αμυνόμενοι από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, να σχεδιάσουμε τη δική μας δράση με όρους αντεπίθεσης και στη βάση μιας ατζέντας αιτημάτων που θα διαμορφώσουν τα συνδικάτα.
Με εμπλοκή και συμμετοχή της βάσης των εργαζομένων.
Με συνεδριάσεις των Δ.Σ όλων των συνδικαλιστικών οργάνων, συνελεύσεις των εργαζομένων, επισκέψεις και περιοδείες στους τόπους δουλειάς, ανακοινώσεις, θέτοντας όλη την ατζέντα των επιθετικών μέτρων (ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνικά αγαθά, απολύσεις, μείωση μισθών και συντάξεων, ασφαλιστικό, παιδεία, υγεία).
Έτσι, με αυτό τον τρόπο, μέσα από τις αποφάσεις των ίδιων των εργαζομένων, να μετατρέπεται ο μήνας αυτός σε μήνα ολομέτωπης αντεπίθεσης στην τρόικα και στην αντιλαϊκή κυβέρνηση.
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της παράταξης για τη Συνδιάσκεψη και του προγράμματος δράσης, προγραμματίζονται συγκεντρώσεις από τις 25 Αυγούστου μέχρι 5 Σεπτέμβρη, στην Αθήνα και σε πολλές περιφερειακές πόλεις.
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΕΘ
Αρχίζοντας από τη διαδήλωση στη ΔΕΘ, να οργανωθούν ταυτόχρονα την ίδια ημέρα μεγάλες εργατικές και λαϊκές συγκεντρώσεις σε περισσότερες πόλεις εκτός της Θεσσαλονίκης.
Ιδιαίτερο βάρος για τη ΔΕΘ πέφτει σε όλες τις δυνάμεις μας στην βόρεια Ελλάδα, και όχι μόνον.
Η προετοιμασία των συγκεντρώσεων με αφορμή τη ΔΕΘ να αρχίσει έγκαιρα, με ανακοινώσεις, εξορμήσεις, μαζική προπαγάνδα για τα πολιτικά επίδικα της εποχής.
Από το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου, θα υπάρχει ανακοίνωση της παράταξης, που μπορεί να αξιοποιηθεί για παρέμβαση σε όλους τους χώρους εργασίας.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΜΗΝΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
Το Σεπτέμβριο, να επιμείνουμε στην ανάδειξη των θεμάτων της υγείας και της παιδείας, των απολύσεων, της υπεράσπισης της λαϊκής κατοικίας, του ασφαλιστικού, τα θέματα αυτά μπορούν να γίνουν πόλοι συντονισμού και συσπείρωσης, ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.
Στην υπόθεση αυτή οι συνδικαλιστικές δυνάμεις από την παιδεία, την υγεία, ΟΤΑ μπορούν να αποτελέσουν το βασικό κορμό συσπείρωσης και συντονισμού, σύνδεσης με όλα τα κινήματα κάθε δήμου. Να θέσουν την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών σε πρώτη προτεραιότητα, με σχέδιο παρεμβάσεων, κινητοποιήσεων, ακτιβισμών σε κάθε γειτονιά και πόλη, με εμπλοκή των ίδιων των εργαζομένων και του λαού.
Να εξετάσουμε τη δυνατότητα και να οργανώσουμε ένα πρόγραμμα δράσεων και πρωτοβουλιών κατά των απολύσεων και της υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών.
Οι πλειστηριασμοί των σπιτιών, οι διακοπές του νερού και του ρεύματος, το κλείσιμο νοσοκομείων, παιδικών σταθμών και σχολείων, μπορούν να συγκροτήσουν ένα πολύ ισχυρό κίνημα πολιτικής αντίστασης, που θα συνενώνει και θα ενεργοποιεί πλατιές δυνάμεις εργαζομένων και της κοινωνίας στις γειτονιές και στις πόλεις, θα δώσει μια νέα δυναμική λαϊκής συμμετοχής και δράσης.
Στις πόλεις της περιφέρειας να αξιοποιηθεί ο τοπικός Τύπος, για την προβολή των δράσεων και των παρεμβάσεών μας.
Να παρθούν πρωτοβουλίες για έκδοση υλικών ενημέρωσης που κρίνονται απαραίτητα ανά περιοχή.
Να ενισχύσουμε την εικόνα της γενικής αντίστασης στα βάρβαρα μέτρα με αεροπανό, αφίσες, εξορμήσεις σε κομβικά σημεία.
Τα μέτωπα των αγώνων των εργαζομένων, οι δράσεις των κινημάτων πολιτικής ανυπακοής, η κοινωνία που υποφέρει και αντιστέκεται, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας, πρέπει να οργανώσουν με τον ποιο αποτελεσματικό τρόπο, την αντεπίθεσή τους, στη βαρβαρότητα των μνημονιακών πολιτικών, να αποτρέψουν την κοινωνική καταστροφή.
Οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στο εργατικό κίνημα καλούνται να υπερβούν κάθε δυσκολία και εμπόδιο, να απαλλαγούν από κάθε λογική ρουτίνας, να δουλέψουν με έμπνευση, με ορμή, εντατικά και προγραμματισμένα, ώστε να δώσουν νέα αποφασιστική ώθηση στη συγκρότηση του μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της ανατροπής. Να γίνουν «πρωταγωνιστές» και να δώσουν με όραμα και αυτοπεποίθηση τη μεγάλη και ιστορική μάχη της εποχής μας.
Να μπουν αποφασιστικά στο πεδίο της τελικής και μεγάλης μάχης της ανατροπής.
