Με ένα υπέροχο, ιδιαίτερα διεισδυτικό έργο γραμμένο το 2007, ξεκίνησε η χειμερινή σαιζόν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Πρόκειται για τον «Συγγραφέα» του Τιμ Κράουτς, που παρουσιάζεται στο Δώμα, σε ομαδική σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη και των ηθοποιών της παράστασης. Διαβάζουμε στο δελτίο τύπου: «Είναι ένα έργο που μιλάει σε πρώτο επίπεδο για τη βία και για την ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Στην ουσία όμως, μιλάει για τη βία που κρύβει ο καθένας μας μέσα του και για την ηδονοβλεπτική διάθεση του θεατή. Μιλάει για την ευθύνη μας –ως θεατών– απέναντι σ’ αυτό που επιλέγουμε και μας αρέσει να βλέπουμε, όσο δυσάρεστο, όσο βίαιο, όσο σοκαριστικό κι αν είναι! Οι ηθοποιοί του Συγγραφέα μάς αφηγούνται την εμπειρία τους από μια παράσταση που έχει παιχτεί στο πρόσφατο παρελθόν. Τα πρόσωπα του έργου είναι ο συγγραφέας εκείνης της παράστασης, οι δύο ηθοποιοί που έπαιζαν και ένας θεατής που την έχει δει. Οι προσωπικές τους ιστορίες, σε σχέση μ’ αυτή την παράσταση μπλέκονται σιγά-σιγά και καταλήγουν σε μια βίαιη σύγκρουση, η οποία στόχο έχει να εμπλέξει και τον ίδιο τον θεατή».
Το υπονομευτικό αυτό έργο με τις υπόγειες προεκτάσεις, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί διασπά την ηθικολογική οπτική, διερευνώντας σε βάθος τις παρορμήσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και τα ουσιώδη αίτια της διαστροφής. Το πρόσχημα είναι η τέχνη και τα όριά της, η παιδική και βρεφική κακοποίηση κι οι διάφορες μορφές βίας. Η ουσία εμβολίζει το ανομολόγητο και το αδιανόητο αποδεικνύοντας πως οι ακραίες συνθήκες βίας δεν υποβάλλονται ούτε από την τέχνη ούτε από την πολιτική αλλά ενυπάρχουν σαν σπόροι μέσα στην ίδια την ανθρώπινη φύση και έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα όταν στο όνομα της προόδου καταργούνται οι ηθικοί κανόνες και χάνεται κάθε έννοια ηθικής. Η πρόκληση της ύβρεως αποτελεί από καταβολής κόσμου το έναυσμα για την καταστρατήγηση των ορίων κι αποτελεί την ουσία του τραγικού. Οι ενοχές δεν αποτρέπουν την έκρηξη των παρορμήσεων αλλά προσθέτουν στην ακραία πράξη μια ακόμα διεστραμμένη θελκτικότητα. Όλοι είναι συνένοχοι. Ο συγγραφέας που συνέλαβε το διεστραμμένο έργο και δημιούργησε την δυνατότητα προσέγγισης του ακραίου παραβιάζοντας τα όρια και προτείνοντας μια βαθύτερη και τολμηρότερη εκδοχή αναπαράστασης του κόσμου για να διαπιστώσει πως το ουσιαστικό του κίνητρο συγγένευε με τις σεξουαλικές και συναισθηματικές παρεκτροπές του. Οι ηθοποιοί που απόλαυσαν την διαδικασία ισχυριζόμενοι ότι απλά έκαναν την δουλειά τους αλλά ενδόμυχα γνωρίζουν πως τους έχει γοητεύσει. Και τέλος ο θεατής που όχι μόνο παρακολούθησε την παράσταση αλλά έγινε και μέλος του θεατρικού οργανισμού για να έχει την δυνατότητα πρόσβασης σε άλλα ανάλογα θεάματα. Όμως η βία είναι συνήθως ανεξέλεγκτη και μπορεί εύκολα να διασπάσει τα όρια και να περάσει από την πλατεία στη σκηνή κι αντιστρόφως. Όταν η ένταση κλιμακώνεται οι ανθρωποφαγικές τάσεις έρχονται στην επιφάνεια και κάθε παρόρμηση του σκοτεινού εαυτού γίνεται εφικτή πραγματικότητα. Η ηδονή που προκύπτει από τον βασανισμό του άλλου και ειδικά εκείνου που αδυνατεί να προστατεύσει με οποιονδήποτε τρόπο τον εαυτό του γίνεται και στοχοκατεύθυνση στο όνομα της απόλυτης ελευθερίας και της παραβίασης κάθε ορίου αλλά και σαν ο απόλυτος ορισμός άσκησης εξουσίας. Κι η τέχνη παίρνει θέση απέναντι σε μια τέτοια διαστροφή παρουσιάζοντάς την σκηνικά, μετατρέποντάς την σε έργο τέχνης και ταυτόχρονα υποκύπτοντας στην γοητεία της στην οποία συμπαρασύρει συνεργάτες και θεατές-καταναλωτές του αποτρόπαιου υλικού. Κι ο δημιουργός του έργου, μόνος στο σκοτάδι του, διαπιστώνει ως που μπορεί να φτάσει, σοκάροντας τον εαυτό του και το κοινό.
Οι ηθοποιοί που ταυτόχρονα υπήρξαν και σκηνοθέτες της περφόρμανς είναι σίγουρα ταλαντούχοι κι έχουν προσόντα για τέτοιου είδους δραματουργικά εγχειρήματα. Καθισμένοι ανάμεσα στους θεατές και παίζοντας μαζί τους, απέδωσαν τους μονολόγους τους με αμεσότητα, προσέγγισαν τους χαρακτήρες με δραματουργική ευκρίνεια και οργάνωσαν το θέαμα με συνέπεια όσον αφορά το περιεχόμενο του έργου και την συγκεκριμένη σκηνική του απόδοση. Όρισαν θαυμάσια τις ρυθμικές αναλογίες και τις φωτιστικές εναλλαγές ενώ ταυτόχρονα διατήρησαν σ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης εξημμένο το ενδιαφέρον των θεατών. Ξεχωρίζω τον Μάκη Παπαδημητρίου για την αυθεντικότητα, την ετοιμότητα και την εξαιρετική του υποκριτική γκάμα.
Η είσοδος στην παράσταση απαγορεύεται σε άτομα κάτω των 18 ετών.
Μετάφραση: Δημήτρης Κιούσης
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Παντελής Δεντάκης
Κατερίνα Λυπηρίδου,
Μάκης Παπαδημητρίου
Γιάννος Περλέγκας
Χρήστος Σαπουντζής
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Παίζουν: Κατερίνα Λυπηρίδου
Μάκης Παπαδημητρίου,
Γιάννος Περλέγκας
Χρήστος Σαπουντζής
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Αντισθένους 7 & Θαρύπου
ΦΙΞ
Τηλέφωνο: 210-9212900, φαξ 210-9212901
Ώρες λειτουργίας ταμείου: Καθημερινά 11:00-14:00 & 17:00-22:00
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15. Κυριακή 19:30
Διάρκεια παράστασης: 80΄
Θέσεις θεάτρου: 70
Τιμές εισιτηρίων:
Σάββατο, Κυριακή: Κανονικό 20€, Εκπαιδευτικών 17€, Φοιτητικό 15€
Παρασκευή: Κανονικό 20€, Εκπαιδευτικών 17€, Φοιτητικό (ισχύει και για νέους έως 26 ετών και για άτομα άνω των 65 ετών) 15€, Ανέργων 10€
Τετάρτη, Πέμπτη: Γενική είσοδος 12€
Ενιαίο εκπτωτικό εισιτήριο για 3 από τις 4 φετινές παραγωγές του Θεάτρου του Νέου Κόσμου (Ο Συγγραφέας, Ορφανά, The Pillowman, Stallerhof):
Κανονικό 50€, Φοιτητικό 40€.
