Με απλή συμβολαιογραφική πράξη μπορεί να γίνει η αναγνώριση πατρότητας παιδιού εκτός γάμου από τον πατέρα, ανεξαρτήτως της συναίνεσης της μητέρας στην εξωδικαστική διαδικασία.
Στόχος, όπως επισημαίνεται, είναι πλέον να αποφεύγονται δικαστικές διαδικασίες που μπορεί να αποβούν πολύχρονες και να οδηγήσουν σε περαιτέρω έμφραγμα τα Δικαστήρια.
Ωστόσο, το προηγούμενο διάστημα, αυτό δεν φάνηκε να γίνεται άμεσα δεκτό στη χώρα, καθώς όπως προκύπτει δικηγόρος ο οποίος επεδίωξε την εξωδικαστική αυτή διαδικασία και την αναγνώριση του τέκνου του σε συμβολαιογράφο, χρειάστηκε να παρέλθουν 9,5 χρόνια για να γίνει δεκτό το αίτημα του.
Μετά βέβαια και από προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), όπου όχι μόνο δικαιώθηκε αλλά του επιδικάστηκε και αποζημίωση 10.800 ευρώ.
Δεν εμφανίστηκε η μητέρα στο συμβολαιογράφο
Ο συγκεκριμένος δικηγόρος ενημερώθηκε τον Ιανουάριο του 2007 από την Ε.Κ., μια γυναίκα με την οποία είχε προηγουμένως σχέση πως κίνησε διαδικασία αναγνώρισης πατρότητας, ισχυριζόμενη ότι ήταν ο πατέρας της κόρης της που είχε γεννηθεί το 2002.
Όπως της απάντησε ο ίδιος ήθελε να αναγνωρίσει το παιδί, ως πατέρας, ενώπιον συμβολαιογράφου – δηλαδή χωρίς προσφυγή στα δικαστήρια – εφόσον πρωτίστως μια εξέταση DNA πιστοποιούσε ότι ήταν πράγματι ο πατέρας.
Τον Ιανουάριο του 2008 το Πρωτοδικείο Αθηνών διέταξε τη διενέργεια εξέτασης DNA, με την οποία διαπιστώθηκε η πατρότητα του προσφεύγοντος σχετικά με το παιδί.
Στη συνέχεια κάλεσε την Ε.Κ. τον Μάιο του 2008 για να εμφανιστεί ενώπιον συμβολαιογράφου ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία αναγνώρισης της πατρότητας. Όμως, εκείνη, αρνήθηκε να παραβρεθεί.
Μετά την απόφαση του Πρωτοδικείου τον Ιανουάριο του 2010 που έκρινε ότι ήταν πατέρας του παιδιού, ο ίδιος άσκησε έφεση, δηλώνοντας ότι είχε γνωστοποιήσει στη μητέρα την πρόθεσή του να αναγνωρίσει την πατρότητα του παιδιού οικειοθελώς χωρίς προσφυγή στα δικαστήρια. Η έφεσή του απορρίφθηκε.
Τον Απρίλιο του 2016, η αναίρεση του προσφεύγοντος απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι τα συμφέροντά του δεν επηρεάστηκαν αρνητικά. Πρακτικά, η διαδικασία σε αυτή την υπόθεση είχε ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου 2007 και έληξε στις 25 Απριλίου 2016, δηλαδή σε εννέα χρόνια και τέσσερις μήνες σε τρία επίπεδα δικαιοδοσίας.
Αναγνώριση πατρότητας εκτός γάμου: Τι αποφάνθηκε το ΕΔΔΑ
Απορίες εξέφρασε κατ’ αρχήν το ΕΔΔΑ γιατί η ελληνική νομοθεσία επιβάλλει διαφορετική μεταχείριση «μεταξύ των γονέων των παιδιών που γεννήθηκαν εκτός γάμου και των παιδιών που γεννήθηκαν εντός γάμου».
«Το εθνικό δίκαιο δεν επέτρεπε στον προσφεύγοντα κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών να ασκήσει τη γονική μέριμνα ακόμα και όταν κάτι τέτοιο θα ήταν προς το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Ούτε ήταν δυνατό να εκδοθεί δικαστική απόφαση για να υπερπηδήσει την άρνηση συγκατάθεσης της μητέρας για την από κοινού γονική μέριμνα, παρόλο που δεν είχε αρνηθεί την πατρότητά του» αναφέρει το ΕΔΔΑ.
«Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να προβεί σε εκούσια αναγνώριση της πατρότητας της κόρης του και ότι αυτό είχε ως συνέπεια τον περιορισμό της γονικής του μέριμνας και επομένως υφίσταται διάκριση σε βάρος του. Υποστήριξε ότι η γονική μέριμνα ήταν «πλήρης» μόνο όταν η πατρότητα αναγνωριζόταν οικειοθελώς και ότι μια δικαστική απόφαση, στην οποία είχε αντιταχθεί, δεν θα του επέτρεπε να ασκήσει οποιαδήποτε γονική μέριμνα εκτός εάν ήταν σύμφωνοι και οι δύο γονείς» προσθέτει.
ΠΗΓΗ: https://www.dikastiko.gr/
